1 ذوالقعدة

ولادت حضرت معصومه(عليها السلام) دختر گرامى امام موسى كاظم(عليه السلام) (173 ق)
حضرت فاطمه ى كبرى دختر ارجمند امام موسى كاظم(عليه السلام) ملقب به معصومه در شهر مدينه چشم به جهان گشود، مادر وى نجمه يا تكتم و خواهر امام رضا(عليه السلام) از يك مادر بود. آن حضرت از برادرش نقل روايت مى كرد و فضل و كمال و علم او زبانزد خاص و عام بوده است. اين بانو به برادرش امام رضا(عليه السلام) محبت زيادى داشت و پس از اعلام ولايتعهدى ايشان به قصد زيارت برادر در مرو، به ايران وارد شد. چون به ساوه رسيد بيمار گشت و از مسافت بين ساوه و قم پرسيد، گفتند ده فرسخ است، دستور داد او را به قم ببرند، آن بانوى مكرمه هفده روز در قم ماندگار شد و پس از آن جان به جان آفرين تسليم كرد، حضرت فاطمه ى معصومه(عليها السلام) پس از حضرت زينب كبرى(عليها السلام)، فاضل ترين زن در ميان معصوم زادگان است.

3 ذوالقعدة

رحلت استاد كبير "آيت الله سيد محمد فشاركى" فقيه محقق و عالم امامى (1316 ق)
سيد محمد بن امير سيد قاسم طباطبايى فشاركى اصفهانى، از بزرگان علماى شيعه در اوايل قرن چهاردهم هجرى و از شاگردان ميرزاى شيرازى است او در همان زمان، مرجع تدريس افاضل بسيارى در سامرا بود. پس از وفات استاد، راهى نجف اشرف گرديد و حوزه ى درس وى نيز در آن سامان بر پا شد. ميرزاى نايينى و حاج شيخ عبدالكريم حائرى و ديگر بزرگان از شاگردان ايشان هستند. مراتب علم و فضل آيت الله فشاركى به اندازه اى است كه در كلمات برخى از بزرگان به "استاد كبير" معروف مى باشد. على رغم فراهم بودن شرايط لازم جهت به دست گرفتن رياست علمى و مرجعيّت دينى، به اين امور اعتنايى نكرد و تنها به تدريس و تاليف پرداخت. اصالة البرائة، الاغتسال والفروع المحمديه از آثار اوست. مدفن اين عالم بزرگ در نجف واقع شده است.

5 ذوالقعدة

تجديد بناى خانه كعبه توسط خليل الرحمن حضرت ابراهيم(عليه السلام) به امر پروردگار

5 ذوالقعدة

وفات "سيد بن طاووس" عالم و محدث عاليقدر شيعه (664 ق)
رضى الدين سيد على بن موسى بن جعفر معروف به سيد بن طاووس در سال 589 در شهر حله در عراق به دنيا آمد. وى در ابتدا از محضر پدر دانشمند خود سعد الدين ابو ابراهيم و نيز جدّ بزرگوارش ورّام ابن ابى فراس استفاده كرد و بعدها از افادات ديگر بزرگان حلّه، بهره ى وافى برد، شهره ى سيد به زودى در سراسر عراق پيچيد و او پس از مدّتى راهى بغداد گرديد. سيد در مدت پانزده سالى كه در پايتخت بود، بارها به قضاوت، وزارت و ديگر امور دولتى فرا خوانده شده بود كه هر بار به طريقى آن مشاغل را نمى پذيرفت. سال هاى پايانى عمر شريف سيد در زادگاهش سپرى شد و به تدريس و تاليف پرداخت او از دانشمندان پر كار مسلمان به شمار مى رفت، چنانكه آثار متنوعى در علم كلام، اخلاق، فقه، حديث از او به جاى مانده است يكى از تاليفات مهم ابن طاووس به نام اللهوف، درباره ى وقايع روز عاشورا است كه از كتب معتبر تاريخ اسلام به شمار مى رود، كتاب مهم ديگر او الملاحِم والفتن فى ظهور آثار الحجة نام دارد كه در مورد رويدادهاى قبل و هنگام ظهور حضرت مهدى (عج) است.
سيد بن طاووس شاگردان فاضلى پرورش داد كه پدر علامه ى حلى و علامه حلى از آن جمله اند. در اواخر عمر سيد بن طاووس و حضور او در بغداد، اين شهر در محاصره ى لشكريان متوحش مغول قرار گرفت هلاكوخان مغول در اين هنگام سيد را فراخوانده، امان نامه اى براى او و يارانش صادر كرد. سيد كه در پى راهى براى بيرون بردن مؤمنان از پايتخت بود، هزار تن را گرد آورده، با حمايت سربازان هلاكوخان، آنان را به حلّه رساند. پس از آن بار ديگر به بغداد بازگشت تا شايد مؤمنى را از دردى برهاند يا بى گناهى را از كيفر رهايى بخشد.
سر انجام سيد بن طاووس، سرور فقيهان عراق در 5 ذيقعده ى سال 664 ق دعوت حق را لبيك گفت و به ديدار معبود شتافت سيد قبلاً كفن خود را تهيّه كرد و آن را در حج بيت الله الحرام لباس احرام خود قرار داد، همچنين آن كفن را در كعبه ى معظمه و روضات مطهره ى پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) و ائمه ى بقيع(عليهم السلام) و عراق متبرّك كرد و آن را وسيله ى شفاعت آن بزرگواران قرار داد و بدن وى را به نجف اشرف منتقل كرده، به خاك سپردند.

6 ذوالقعدة

رحلت حكيم الهى "ميرزا ابو الحسن جلوه" عارف و استاد اخلاق (1314 ق)
ميرزا ابو الحسن جلوه در سال 1238 ق در احمد آباد هند به دنيا آمد. نسب ايشان با 30 پشت به امام حسن مجتبى(عليه السلام) مى رسد ايشان در كودكى به همراه خانواده به اصفهان رفت و در آن شهر به تحصيل پرداخت و راه كمال پيمود در سال 1273 ق راهى تهران شد و بيش از چهل سال در مدرسه ى دار الشفا به تدريس حكمت فلسفه و رياضيات مشغول گرديد. ميرزا طاهر تنكابنى آيت الله محمد على شاه آبادى، سيد حسين بادكوبه اى، ملا محمد آملى، جهانگير خان قشقايى و علامه طباطبايى و... از شاگردان معروف ايشان مى باشند. تاليفات ميرزا ابو الحسن جلوه نيز گسترده و در خور توجه است كه حاشيه بر شفا و اسفار، اثبات الحركة الجوهريه و... از آن جمله اند.
سر انجام اين حكيم الهى در شب جمعه، ششم ذى قعده سال 1314 ق در 76 سالگى در تهران وفات يافت و در مرقد ابن بابويه مدفون گرديد.

10 ذوالقعدة

درگذشت "شيخ فخر الدين محمد بن حسن بن شهيد ثانى" عالم نامدار شيعه (1030 ق)
شيخ ابو جعفر محمد بن حسن بن شهيد ثانى ملقب به فخر الدين است كه پدرش شيخ حسن، صاحب كتاب معروف معالم الاصول و جدش، شهيد ثانى و صاحب كتاب شرح لمعه مى باشد. وى فقيه، محدث، متكلم، اديب و شاعر و از شاگردان پدر و نيز ميرزا محمد استر آبادى بوده است. شيخ فخر الدين تاليفات بسيارى دارد كه كتاب استقصاء الاعتبار فى شرح الاستبصار، تزكية الراوى، حاشيه ى من لا يحضره الفقيه و ديوان اشعار از آن جمله اند. اين عالم ربانى در پنجاه سالگى در مكه ى معظمه وفات يافت و در نزديكى استاد خود، ميرزاى استر آبادى و در جوار مرقد حضرت خديجه(عليها السلام) مدفون گرديد.

11 ذوالقعدة

تولد عالم جليل القدر "شيخ مفيد" فقيه و متكلم نامدار شيعه (336 ق)
محمد بن محمد بن نعمان معروف به شيخ مفيد در روستاى عكبرا در نزديكى بغداد متولد شد. پدر مفيد شغل معلمى داشت و بدين جهت فرزندش به لقب ابن معلم مشهور بوده است. در كودكى به همراه پدر به بغداد آمد و فراگيرى علم را نزد ابو عبدالله حسين بن على معروف به جعل، آغاز كرد. سپس نزد ابو سَريا به علم آموزى پرداخت. ابن شهر آشوب لقب مفيد را به اشاره ى امام عصر (عج) مى داند. هر چند برخى بر اين باورند كه اين لقب توسط اهل سنت به او داده شده است او كلام را در نزد مظفر بن محمد ابو الجيش خراسانى و حسين بن على بصرى و على بن عيسى رمانى از مشايخ معتزله آموخته است. سيد مرتضى و سيد رضى از شاگردان مشهور شيخ مفيد مى باشند. همچنين ده ها اثر ارزشمند در رشته هاى كلام و عقايد، فقه، اخلاق اسلامى، امامت و فلسفه ى سياسى در اسلام از شيخ مفيد به جاى مانده است. شيخ مفيد در سال 413 ق در هفتاد و هفت سالگى در بغداد درگذشت.

12 ذوالقعدة

تولد فيلسوف كبير و فقيه بزرگ آيت الله محمد تقى آملى (1304 ق)
شيخ محمد تقى فرزند ملا محمد آملى در تهران ديده به جهان گشود و در محضر عالمانى چون شيخ عبدالنبى نورى و ميرزا حسن كرمانشاهى تلمذ نمود، مدتى در نجف اشرف از محضر درس ميرزاى نائينى، آقا ضياء عراقى و آقا سيد ابو الحسن اصفهانى بهره گرفت. سپس به تهران بازگشت و به مدت بيش از چهل سال به تصنيف و تدريس اشتغال ورزيد (و فقيه و فيلسوفى گوشه نشين بود و از پذيرفتن مسئووليت رياست خوددارى مى نمود، آيت الله محمد تقى آملى، تا پايان عمر از نوشتن رساله ى عمليه خوددارى كرد. حاشيه بر شرح اشارات، درر الفوائد، رسالة فى قاعدة لا ضرر و... از جمله تاليفات اين فقيه و عارف بزرگوار مى باشد. سر انجام اين حكيم الهى در آخرين روز ماه شوال سال 1391 ق در 87 سالگى دار فانى را وداع گفت ودر تهران به خاك سپرده شد.

13 ذوالقعدة

ارتحال فقيه متكلم ميرزا محمد استر آبادى (1028 ق)
ميرزا محمد بن على بن ابراهيم استر آبادى، اصولى، رجالى، فقيه، متكلم، مفسر و از بزرگان علماى شيعه است. وى در ابتدا در نجف ساكن بود و بعدها در مكه اقامت گزيد استر آبادى را از جمله كسانى گفته اند كه به محضر مبارك حضرت صاحب الامر (عج) شرفياب شده است. ميرزاى استر آبادى سه دوره كتاب رجال تاليف كرده كه عبارتند از: توضيح المقال، تلخيص الاقوال فى معرفة الرجال و منهج المقال، اين كتب بهترين و جامع ترين منابع رجالى مى باشند و به همين جهت، ميرزا به صاحب رجال شهرت يافته است. وى در مكه وفات يافت و در كنار مرقد منور حضرت خديجه ى كبرى(عليها السلام) مدفون گرديد.

15 ذوالقعدة

تولد علامه "ميرزا محمد حسين نايينى" مدرس و مرجع بزرگ تقليد (1276 ق)
حاج ميرزا حسن نايينى از بزرگترين علما و فقهاى قرن چهاردهم هجرى است كه به كثرت تحقيق و فصاحت و كتابت معروف مى باشد. وى در نايين به دنيا آمد و پس از تحصيل مقدمات به اصفهان رفت و پس از ده سال راهى حوزه ى نجف گرديد در نجف از محضر آيات عظام، فشاركى، صدر و ميرزاى بزرگ شيرازى و آخوند خراسانى بهره گرفت و پس از مدتى بر كرسى تدريس نشست. سيد محسن حكيم، سيد محمود شاهرودى، سيد محمد حجت، سيدابو القاسم خويى و ميرزا هاشم آملى و ده ها فاضل، مجتهد و فقيه از جمله شاگردان او مى باشند. ميرزاى نايينى از طرفداران نهضت مشروطه و يكى از رهبران آن بود و كتاب تنبيه الامة را در زمينه ى حكومت اسلامى نگاشت. وسيلة النجاة، قاعده ى لا ضرر، احكام خلل و تعليقه بر عروة الوثقى از ديگر كتب اوست اين عالم عالى قدر سر انجام در 26 جمادى الاولى سال 1355 ق در 79 سالگى بدرود حيات گفت و در جوار حرم حضرت امام على(عليه السلام) مدفون گرديد.

17 ذوالقعدة

تبعيد حضرت "حضرت امام موسى كاظم(عليه السلام)" از مدينه به عراق (179 ق)
حضرت امام موسى كاظم(عليه السلام) هفتمين پيشواى معصوم، به دستور هارون الرشيد، خليفه ى ستمكار عباسى در مدينه دستگير و به بصره تبعيد شد. گويند آن حضرت در هفتم ذيحجه ى سال 179 ق وارد آن شهر گرديد و به زندان فرستاده شد. امام، مدتى در زندان عيسى بن جعفر، حاكم بصره، بود; اما وى به هارون نامه اى نوشت و درخواست كرد كه امام را به فردى ديگر بسپارد، زيرا تمام اين مدت، سندى بر ضد او نيافته است. هارون نيز امام را به بغداد تبعيد كرد و از وزير خود فضل بن ربيع خواست كه آن حضرت را به شهادت برساند، اما او نپذيرفت. سر انجام سِندى بن شاهك به دستور يحيى بن خالد برمكى، وزير دربار عباسى و به خواست هارون، حضرت امام كاظم(عليه السلام) را به شهادت رساند.

17 ذوالقعدة

شهادت حاج "ملا محمد تقى شهيد ثالث" فقيه بزرگوار شيعه (1264 ق)
ملا محمد تقى بن محمد، معروف به شهيد ثالث، از بزرگان علماى شيعه مى باشد. او در برغان به دنيا آمد و در قزوين به تحصيل پرداخت. سپس در قم و اصفهان به ادامه ى دروس خود روى آورد و پس از آن راهى عتبات گرديد. در محضر عالم بزرگ، شيخ جعفر كاشف الغطاء و نيز سيد مجاهد كسب علم كرد و به مقامى رفيع در دانش رسيد. اوقات عمر وى در ترويج احكام دين و ريشه كنى اساس بدعت گذاران در دين گذشت عيون الاصول، مجالس المؤمنين و منهج الاجتهاد از آثار اوست. در سال 1264 ق كه اوايل ظهور مذهب بابيه بود، بر اثر افشاگرى هايش در ردّ اين فرقه، از طرف هواداران اين گروه زخمى شد و به همان زخم ها درگذشت.

17 ذوالقعدة

رحلت مرجع عالى قدر آيت الله العظمى حاج "شيخ عبدالكريم حائرى يزدى" مؤسس گرانقدر حوزه ى علميه ى قم (1355 ق)
آيت الله العظمى حاج شيخ عبدالكريم حائرى يزدى فرزند شيخ جعفر مهرجردى در سال 1276 ق در ميبد يزد چشم به دنيا گشود. مقدمات و سطوح را نزد علماى آن روز يزد فرا گرفت و سپس راهى عتبات مقدسه شد. در نجف در محضر اساتيد بزرگى مثل محمد فشاركى اصفهانى، ميرزاى شيرازى، شيخ فضل الله نوى، ميرزا ابراهيم محلاتى و آخوند خراسانى حضور يافت و علوم اسلامى را فرا گرفت و به درجه ى بالايى در علم دست يافت. در سال 1332 ق بنا به دعوتى، به اراك مهاجرت و حوزه اى در آن جا تاسيس نمود. سپس طى سفرى به قم، بحث از ماندن ايشان و تاسيس حوزه ى علميه به ميان آمد و با اصرار علما از جمله آيت الله بافقى و انجام استخاره در سال 1340 ق، هجرت به قم را تقبل نمود. ايشان در آن دوران سياه خفقان، با خون دل اين حوزه را حفظ كرد. آثار با بركت اقامت آيت الله حائرى در شهر مقدس قم عبارتند از: تاسيس حوزه ى علميه و شروع درس هاى علمى با 600 نفر از فضلا و طلاب، بناى دار الاطعام، تاسيس مريض خانه، ساختن قبرستان نو، تعمير مدرسه ى دار الشفاء و فيضيه و ساختن بيمارستان فاطمى در قم، از ايشان تاليفات و آثار ارزشمندى به جاى مانده است كه برخى از آنها عبارتند از: درر الفوائد، الرضا، الصلوة، المواريث، النكاح، شاگردان ارزنده ايشان از 80 تن متجاوزند وحضرات آيات عظام: حاج آقا روح الله كمالوند، ملا على همدانى، سيد شهاب الدين نجفى مرعشى، سيد محمد رضا گلپايگانى، سيد محمد تقى خوانسارى، سيد محمد حجت كوه كمره اى، سيد صدر الدين صدر، محمد على اراكى و حضرت امام خمينى از آن جمله اند. آيت الله شيخ عبدالكريم حائرى يزدى سر انجام در شب دهم بهمن 1315 ش در 80 سالگى دار فانى را وداع گفت و در جوار حضرت معصومه به خاك سپرده شد.

18 ذوالقعدة

رحلت آيت الله "شيخ محمد حسين كاشف الغطاء" عالم بزرگ جهان (1372 ق)
علامه محمد حسين بن على كاشف الغطاء نجفى، در سال 1294 قمرى از خاندانى اهل علم و معروف به دانش و فضيلت در نجف اشرف متولد شد. ايشان مقدمات علوم را در زادگاه خويش خواند و آن گاه در حلقه ى درس دانشمندان بزرگ زمان خويش درآمد.آخوند ملا محمد كاظم خراسانى، حاج آقا رضا همدانى، سيد محمد كاظم يزدى، ميرزا حسين نورى، ميرزا محمد باقر اصطهباناتى و شيخ محمد رضا نجف آبادى از جمله اساتيد وى بودند. كاشف الغطاء داراى استعدادى سر شار و ذكاوتى بسيار بود و در مدت كوتاهى توانست به مدارج عالى دست يابد و محل اعتماد مخصوص علماى حوزه ى نجف قرار گيرد. وى علاوه بر مقام علمى، در فن خطابه و سخنرانى نيز مقامى بس بلند داشت و سفرهاى متعددى به كشورهاى مختلف نموده و به هدايت مسلمين پرداخته است. آيت الله كاشف الغطاء حتى به كليسا مى رفت و ضمن سخرانى، اشتباهات مبشّرين مسيحى را روشن مى ساخت. ايشان يك بار، پس از اقامه ى نماز جماعت در مسجد الأقصى در حضور 150 نماينده از كشورهاى اسلامى و 20000 نمازگزار، سخنرانى مهمى ايراد كرد و مسلمانان را براى مبارزه با رژيم صهيونيستى تهييج نمود، بر اساس همين انديشه سياسى بود كه ايشان در غالب جنبش هاى آزادى بخش و ضد استعمارى شركت مى جست. از اين عالم بزرگوار بيش از 40 جلد تأليف و ترجمه به جاى مانده است. كه تحرير المجله (5 جلد) وجيزة المسائل، المراجعات الريحانيه (2 جلد) از آن جمله اند. معظم له پس از چند روز بيمارى در 28 تير ماه 1334 ش در منطقه ى كرند كرمانشاه در 79 سالگى دار فانى را وداع گفت. پيكر مطهرش پس از تشييع به بغداد حمل و در وادى السلام نجف اشرف مدفون گرديد. اين جمله از ايشان است: "آمريكا براى ما، فقر، جهل و عقب افتادگى در ترقى و آبادى، زراعت و صنعت را مى خواهد تا در برابر شان ذليل و خاشع باشيم و به غارت منابع ثروتمان به وسيله ى آن ها راضى شويم" او در ديدار با سفير آمريكا درباره ى اشغال فلسطين گفت: "قلب هاى ما از دست شما آمريكايى ها مجروح است. شما ضربه ى ناجوانمردانه اى به ما زديد كه هرگز دربرابر آن سكوت نخواهيم كرد".

24 ذوالقعدة

حركت امام رضا(عليه السلام) از مدينه به خراسان محل حكومت مامون عباسى (200 ق)
مأمون، هفتمين خليفه ى عباسى پس از پيروزى بر برادرش امين و استيلاى كامل بر كشور پهناور اسلامى، تصميم گرفت امام رضا(عليه السلام) را از مدينه به مرو مقر حكومت خود منتقل كند و با آن حضرت به ظاهر طرح دوستى و محبت بريزد و ضمن استفاده از موقعيت علمى و اجتماعى امام، كارهاى او را تحت نظارت كامل قرار دهد. آوردن امام از مدينه به مرو، هر چند در ظاهر به صورت دعوت بود، اما ماهيت واقعى آن جز ايجاد محدوديت هر چه بيشتر براى امام چيز ديگرى نبود، از اين جهت امام براى تفهيم ماهيت اين دعوت، هيچ يك از اعضاى خاندان خويش را همراه خود نبرد تا از اين طريق به مسلمانان بفهماند اين سفر، نوعى تبعيد است، نه سفرى مقرون به رضايت، ولى مامون براى خنثى كردن هدف امام دستور داد گروهى از رجال و اشراف از جمله والى مدينه ملازم ركاب امام باشند و حتى مسير سفر امام نيز معين گشت و قرار شد كه امام از طريق مدينه، بصره، خرمشهر، اهواز، قم، رى و نيشابور به مرو وارد شود. آن حضرت در 10 شوال سال 201 قمرى وارد مرو شد.

24 ذوالقعدة

رحلت فقيه بزرگ "ملا محمد شريف مازندرانى" معروف به "شريف العلماء" (1246 ق)
ملا شرف الدين محمد شريف بن حسنعلى آملى مازندرانى، فقيه و اصولى بزرگ شيعه و جامع معقول و منقول بود. در كربلا مجلس درسى داشت كه بيش از هزار نفر از بزرگان حوزه در آن شركت مى كردند. سيد العلماى مازندرانى، شيخ مرتضى انصارى، ملا اسماعيل يزدى و ملا آقا دربندى از جمله شاگردان اويند.

25 ذوالقعدة

روز "دحوالارض"
روز دحوالارض براى اهل معنى و صاحبان سير و سلوك، يكى از روزهاى مهم سال قمرى است كه شيخ عباس قمى در مفاتيح الجنان اعمال زيادى براى اين روز نقل مى كند. از جمله مى گويد: يكى از چهار روزى است كه روزه اش بسيار سفارش شده است و اين روزى است كه رحمت خدا در زمين منتشر گرديده است.

25 ذوالقعدة

تولد "حضرت ابراهيم(عليه السلام)" به نقل از "امام رضا(عليه السلام)"

25 ذوالقعدة

خروج "پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله)" از مدينه به قصد حجة الوداع (10 ق)
از طرف پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) در ماه ذيقعده ى سال دهم هجرى قمرى به اهالى مدينه و قبيله هاى اطراف اعلام شد كه امسال، آن حضرت قصد زيارت خانه ى خدا و بر پايى مراسم حج را دارد. به همين جهت، تعداد زيادى از مسلمانان به همراه آن حضرت عازم مكه شدند. پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) در روز 25 ذيقعده ى سال دهم هجرى قمرى از مدينه حركت نمود و در مكانى به نام ذوالحليفه احرام بست. تمام همسران آن حضرت و يگانه دختر گراميش، حضرت فاطمه(عليها السلام) در اين سفر همراه پيامبر(صلى الله عليه وآله) بودند. حضرت على(عليه السلام) نيز پس از مأموريت جهادى و تبليغى در منطقه يمن، به دستور پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) در مراسم بزرگ حجة الوداع حضور يافت، چون حج اين سال آخرين حج پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) بود به حجة الوداع مشهور گرديد، پس از پايان مراسم حجة الوداع هنگام بازگشت به مدينه، در مكانى به نام غدير خم، پيامبر اكرم(صلى الله عليه وآله) در اجتماع يكصد هزار نفرى، حضرت على(عليه السلام) را به فرمان خداوند متعال به جانشينى خود منصوب فرمود و همگان با امير المؤمنين على(عليه السلام) بيعت كردند.

28 ذوالقعدة

رحلت فقيه بزرگ شيعه "آقا ضياء الدين عراقى" استاد بزرگ حوزه ى علميه ى نجف (1361 ق)
آقا ضياء الدين عراقى از بزرگان علماى شيعه در قرن چهاردهم هجرى، در سال 1278 ق در قريه ى سلطان آباد اراك به دنيا آمد. او علوم مقدماتى را در زادگاهش فرا گرفت و سپس در نجف در محضر آقا سيد محمد فشاركى حضور يافت. آقا ضياء عراقى سپس در حلقه ى درس مدرسان نامورى همچون حاج ميرزا حسين خليلى، آخوند ملا محمد كاظم خراسانى، شيخ الشريعه ى اصفهانى و علامه يزدى جاى گرفت و فقيهى والامقام، اصولى و محدث رجالى و از مراجع تقليد طراز اول عصر خويش گرديد. آقا ضياء، پس از وفات آخوند خراسانى، حوزه ى درس خارج خود را تشكيل داد و بسيارى از شاگردان آخوند را به مجلس خود جذب كرد. از اين پس، او مرجعيت يافت و به عنوان استاد مسلم اصول و مجدد اين علم به حساب آمد وسعت مشرب وى سبب شد كه مجلس درسش پذيراى طلاب فاضلى باشد و حوزه ى درس فقه و اصول او محل استفاده ى بزرگان قرار گيرد. در محضر آقا ضياء الدين عراقى عالمانى همچون حضرات آيات عظام سيد محمد تقى خوانسارى، سيد عبدالهادى شيرازى، سيد ابوالقاسم خويى، سيد على يثربى كاشانى، شيخ محمد تقى آملى، شيخ محمد تقى بروجردى، ميرزا هاشم آملى، سيد محسن حكيم و شيخ عبدالنبى عراقى و بسيارى ديگر پرورش يافتند. آقا ضياء عراقى در لطافت بيان و روانى كلام، شيوه ى نگارش و حسن تحرير از ديگران امتياز داشته است، كتاب مقالات الاصول و شرح تبصره ى علامه از آثار قلمى اين شخصيت بزرگ مى باشد. آقا ضياء در فقه نيز تأليفات ديگرى دارد. وى در ذى قعده ى سال 1361 قمرى در 83 سالگى در نجف اشرف بدرود حيات گفت و در صحن شريف علوى مدفون گرديد.

30 ذوالقعدة

شهادت امام نهم حضرت "جواد الائمه(عليه السلام)" به دستور معتصم عباسى (220 ق)
حضرت امام محمد تقى(عليه السلام) در آخر ذيقعده ى سال 195 هجرى در سن بيست و پنج سالگى بر اثر زهرى كه به دستور معتصم عباسى، توسط ام الفضل همسر آن حضرت (دختر مأمون) به او خورانده شد. در بغداد به شهادت رسيد و در كنار مرقد منور جد گراميش، حضرت امام موسى كاظم(عليه السلام) مدفون گرديد. آن حضرت در سن هشت سالگى به امامت رسيد و هفده سال امامت نمود و به هنگام شهادت در 25 سالگى، جوان ترين امام بود. امامت حضرت با حكومت دو طاغوت زمان، مأمون و معتصم عباسى همزمان بوده است. شهادت زود هنگام آن حضرت، گوياى اين نكته است كه فعاليت هاى امام جواد(عليه السلام) در پاسدارى از فرهنگ و ارزش هاى اسلامى تا چه اندازه براى حكومت هاى جور و ستم خطر آفرين بوده است.