صفحه اصلي  

(28 ذي الحجة) تهاجم وحشيانه ى سپاهيان يزيد بن معاويه و وقوع حادثه ى دردناك حرّه در مدينه (63 ق) (مناسبت قمري)

پس از واقعه ى كربلا و شهادت امام حسين(عليه السلام) و ياران و نيز اسارت اهل بيت، عده اى از مردم مدينه جهت آشنايى با رويه و رفتار يزيد بن معاويه راهى شام شدند. آنان، زمانى كه به شهر بازگشتند براى مردم مدينه از فسق و فجور يزيد گفتند. مردم مدينه نيز كارگزار يزيد، عثمان بن محمد بن ابى سفيان و مروان بن حكم و ساير امويين را از مدينه بيرون كردند و با عبدالله بن حنظله، بيعت نمودند. چون اين خبر به گوش يزيد رسيد، مسلم بن عقبه معروف به مجرم و مُسرف را با لشكرى فراوان به سوى مدينه فرستاد لشكر شام در سنگستان بيرون مدينه معروف به حره كه در يك ميلى مسجد النبى(صلى الله عليه وآله) قرار دارد، با مردم مدينه وارد جنگ شد. مردم مدينه پس از دادن كشته هاى فراوان به مدينه گريختند. لشكر شام نيز در تعقيب آن ها وارد مدينه شدند. مسرف بن عقبه به مدت 3 روز جان و مال و ناموس مردم مدينه را براى لشگر خود حلال نمود، لشكريانش نيز از هيچ جنايتى (حتى زنا در مسجد النبى) فروگذار نكردند. مسرف بن عقبه در مدينه كارى را براى يزيد انجام داد كه "بُسر بن ارطاة" پيش از او در حجاز و يمن براى معاويه انجام داده بود. چند روز پس از اين واقعه، مسرف بن عقبه در راه مكه و در پى جنايتى ديگر به درك اسفل شتافت. حمله ى سپاهيان يزيد به كشته شدن بيش از ده هزار نفر انجاميد و به واقعه ى حرّه معروف گشت.