بسم الله الرحمن الرحيم

پيام مرجع عاليقدر حضرت آية الله العظمى فاضل لنكرانى
به مناسبت گردهمائى ضابطان قضائى امر به معروف و نهى از منكر در قزوين

الحمد الله رب العالمين و الصّلاة و السّلام على سيّدنا و نبيّنا محمّد و آله الطيّبين الطّاهرين، سيّما مولينا ابى عبدالله الحسين ارواحنا له الفداء و اللعن على اعدائهم اجمعين

آيات كثيره و متعدده اى در رابطه با امر به معروف و نهى از منكر، به عنوان دو واجب الهى و دو فريضه شرعى وارد شده و در برخى از روايات، آن دو را موجب بر پا داشتن ساير فرائض ميداند، در برخى ديگر از روايات آندو را از اسمى الفرائض يعنى از بالاترين فرائض مى داند، ليكن آيه اى كه از يك سو اهميت اين دو واجب را بيان ميكند و از سوى ديگر با شرائط زمانى و مكانى ما منطبق است اين آيه كريمه است «الذين ان مكّناهم في الارض اقاموا الصلوة و اتو الزكوة و امرو ابالمعروف و نهوا عن المنكر» يعنى كسانيكه با توجه به امكانات و تفضّلات خداوندى نماز را بر پا مى دارند و زكواة را مى پردازند و امر به معروف و نهى از منكر را انجام مى دهند; البتّه در كتب فقيهه مراتب امر به معروف و نهى از منكر بيان شده كه اجمال آنها از شروع با زبان ليّن و آرام و بعد مراتب بالاتر است به ترتيب.
حال با توجه به كريمه مزبوره و اينكه خداوند منّان بر مامنّت نهاد و در صحنه پهناور گيتى، تنها اين منطقه محدود را براى اقامت حكومت اسلامى و تشيّع كه همان اسلام راستين است به عنوان نعمتى بزرگ و غير قابل پيش بينى برگزيد، بر ما لازم است كه در مقام سپاس و شكر گزارى، به واجباتى كه در كريمه ذكر شده، اهتمام خاص ورزيده و نگذاريم معروفها ترك و منكرات انجام شود بلكه با توافق و يكدلى و اتحّاد و انسجام بدون هيچگونه نا امنى و اضطراب، در احياء اين دو واجب الهى بكوشيم تا ساير واجبات انجام و محرمات ترك شود و نگذاريم آنچه را كه بر حسب برخى از روايات، رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلّم پيش بينى فرموده، كه زمانى بر اين امّت بيايد كه اعتقاد آنها در رابطه با معروف و منكر متعاكس شود يعنى معروف را منكر ببينند و منكر را معروف پندارند، در زمان ما وجود پيدا كند و خداى ناكرده ديد مضادّ با واقع در ما پيدا شود.
حضار محترم و سروران عزيز غرض اطاله سخن و تصديع اوقات نيست بلكه هدف آن است كه از اين قبيل جلسات نتيجه اى عملى دينى گرفته تا در حلّ مشكلات فردى و اجتماعى نقش موثر و ارزنده داشته باشد.
جداً اگر اين دو واجب را و لو به صورت غير كامل مورد توجه قرار مى داديم، با كثيرى از مشكلاتى كه امروزه با آنها مواجه هستيم روبرو نبوديم، مشكلاتى كه شايد از حلّ بعضى از آنها عاجز باشيم، امّا در هر حال بايد اهتمام ورزيد كه اين دو اصلِ مهم دينى اجتماعى در حدّ توان به اجرا در آيد و در اين مسير لازم است جامعه، خصوصاً كسانى كه بيشتر متصدى اجراء و پياده نمودن اين دو فريضه هستند، در درجه اول معروف و منكر را دقيقاً بشناسد و قبل از شناخت نمى توانند در اين ميدان وارد شوند زيرا در مواردى كه منكر بودن يك امر از نظر شارع مقدس روشن نباشد نمى توان با آن برخورد نمود.
نكته اى كه بايد بدان توجّه نمود اين است كه در زمان ما چه بسا در اجراى اين دو فريضه كارشناسيهاى دقيق لازم باشد و لذا ميطلبد كه شيوه هاى جديد و صحيحترى انتخاب شود و به عبارت ديگر براى تحقق معروف و اجتناب از منكر در زمان معاصر بايد از روشهاى جديد و كارآمد استفاده نمود و در اين رابطه رسانه عمومى صدا و سيما وظيفه سنگين ترى دارد گر چه اين رسانه خدمات مهمى را به اسلام و انقلاب، و جامعه ما ارائه مى دهد امّا مع الأسف برخى از منكرها در برخى از برنامه هاى صدا و سيما مشاهده مىوشد كه بايد براى حلّ آن فكرى شود، و در هر صورت اهل فكر، و جامعه اسلامى عموماً بايد بدانند كه معروف و منكر فقط در امور اخلاقى فردى خلاصه نمى شود، حفظ اسلام و انقلاب اسلامى از مصاديق بزرگ معروف، و كفر و شرك و نفاق از مصاديق بارز منكر است; آيا يكى از اسباب مهم قيام سرور و سالار شهيدان حضرت ابا عبدالله الحسين سلام الله عليه اقامه معروف و نهى از منكر، آن هم نسبت به همين مصداق بزرگ يعنى حفظ دين و دفاع از اصل شريعت و مقابله با نفاق و شرك نبود؟!
ما بايد با تأسى به آن امام بزرگ (ع) همانطورى كه اساس انقلاب ما به بركت نهضت و قيام او بوده، تداوم آن را هم در گرو اقامه امر به معروف و نهى از منكر بدانيم.
در خاتمه از همه كسانى كه در تشكيل اين جلسه اهتمام ورزيدند و نسبت به احياء اين دو فريضه كوشش مى نمايند تشكر مى نمايم و اميدوارم كه اين امر كه امروزه به عنوان تظارت همگانى مطرح مى شود، به صورت شايع در جامعه ما محقق شود و كشور و ملت ما را مورد رضايت حضرت بقية الله عجل الله تعالى فرجه الشريف قرار دهد، و السلام على جميع اخواننا المومنين و رحمة الله و بركاته.