صفحه اصلي  

سيماي امام حسين(ع) در احاديث پيامبر(ص)

امام حسين(ع) به مدت 7 سال در آغوش پيامبر بزرگ اسلام تربيت يافت كه در اين 7 سال، آنقدر حضرت سفارش او و برادرش امام حسن (ع) را به مردم كرد كه كتابهاي سني و شيعه پر است از فضايل و مناقب اين دو بزرگوار كه بيش از 50 مورد در كتابهاي اهل سنت آمده است و در اينجا به چند نمونه اشاره مي كنيم:

1 - حسين (ع)، سيد جوانان بهشت:

پيامبر اكرم (ص) فرمود: «الحسن و الحسين سيدي شباب اهل الجنه» ، يعني حسن و حسين دو آقاي جوانان اهل بهشتند.
متن بعضي ديگر از احاديث اين است كه پيامبر(ص) فرمود: فرشته اي از آسمان كه مرا زيارت نكرده بود، از خدا براي زيارت من اذن خواست، پس به من خبر و مژده داد كه دخترم فاطمه، سيده زنان امت من است و اين كه حسن و حسين دو آقاي جوانان اهل بهشتند.

2- فضيلت دوستي حسين(ع) و نكوهش دشمني با آن حضرت:

گروه بسياري از محدثين نامدار اهل سنت روايت كردند كه پيغمبر(ص) بيرون آمد در حالي كه حسن و حسين(ع) با او بودند، امام حسن (ع ) بر يك دوش آن حضرت وامام حسين (ع) بر دوش ديگر بود. يكبار حسن را مي بوسيد و بار ديگر حسين را، تا به ما رسيد، فرمود: [من احب الحسن و الحسين فقد احبني و من ابغضهما فقد ابغضني ] هر كس حسن و حسين را دوست بدارد، همانا مرا دوست داشته و هر كس آنها را دشمن بدارد، پس البته مرا دشمن داشته است.

3- حسين، محبوب پيامبر(ص):

در روايت ديگري آمده است كه جمعي با رسول خدا (ص) به ميهماني مي رفتند و آن حضرت پيشاپيش آنان حركت مي كرد، در اثناي راه، حسين(ع) را ديد و خواست او را در آغوش بگيرد، و حسين (ع) به اين سو و آن سو مي دويد، پيامبر اكرم(ص) از مشاهده اين حالت تبسم ميكرد تا آن كه او را در آغوش گرفت، يك دست خود را به پشت سر و دست ديگر را به زير چانه او نهاد و بر لبهاي امام حسين بوسه زد و سپس فرمود: «حسين از من است و من از اويم، خداوند دوست دارد كسي را كه او را دوست دارد.»

4- پيامبر(ص) حسين (ع) را مي بوسيد:

در البداء و التاريخ نقل شده كه يزيد امر كرد تا پرده نشينان حرم حسيني و بانوان آن حضرت را بر در همان مسجدي كه اسيران را نگاه مي داشتند، نگاه بدارند تا مردم آنها را ببينند؛ و سر مبارك حسين (ع) را در جلوي خود گذارد و با چوب يا شمشير به آن روي مطهر مي زد.
ابوبرزه اسلمي برخاست و گفت: به خدا قسم چوب تو به همان موضعي مي خورد كه مكرر ديدم پيغمبر (ص) مي بوسيد.

5- اول كسي كه وارد بهشت مي شود:

روزي پيغمبر اكرم (ص) به علي (ع) فرمود: اول كسي كه داخل بهشت مي شود، من، تو، فاطمه، حسن و حسين هستيم. علي(ع) عرض كرد پس دوستان چطور؟ پيغمبر(ص) فرمود: بعد از شما وارد مي شوند».

6- حسين (ع)، گلي از باغ دنيا، راوي مي گويد:

به خدمت رسول خدا (ص) شرفياب شدم، ديدم كه حسن و حسين روي دوش اويند، عرض كردم: اي رسول خدا ! آيا اين دو را دوست مي داري؟ فرمود: براي چه دوست نداشته باشم؛ در حالي كه اين دو گلهاي منند از باغ دنيا.

7- امام زمان (ع) نهمين فرزند حسين(ع) است:

پيامبر (ص) فرمود: حسن و حسين عليها السلام دو امام امت من بعد از پدرشان هستند، و دو آقاي جوانان اهل بهشتند، و مادرشان سيده زنان جهانيان و پدرشان سيد الوصيين است، و از فرزندان حسين 9 نفرند كه نهمين آنها قائم است از فرزندان من، طاعت ايشان طاعت من و معصيت و مخالفت ايشان معصيت و مخالفت با من است، به سوي خدا شكايت مي كنم از كساني كه فضيلت ايشان را انكار و احترامشان را بعد از من ضايع مي كنند .
و خداوند كافي است در ولايت كارها و نصرت عترت من، و امامان امت من، و انتقام گيرنده است از كساني كه حق آنها را انكار كنند. « و سيعلم الذين ظلموا اي منقلب ينقلبون».

8- اشتقاق نام حسين (ع) از نام خداي تعالي:

پيامبر اكرم(ص) فرمود: چون خدا آدم را آفريد، در سمت راست عرش پنج شبح در نور ديد كه در سجده و ركوع هستند. آدم پرسيد: اين پنج شبح كه در هيبت و صورت من هستند، كيستند؟ خطاب شد: اينان پنج تن از فرزندان تو هستند، كه پنج اسم براي آنها از نامهاي خود مشتق كرده ام، و اگر براي اينان نبود، بهشت و جهنم، عرش و كرسي، آسمان و زمين فرشتگان و آدميان و جنيان را نمي آفريدم، پس من محمودم، و اين محمد است و من عالي هستم، و اين علي است، و من فاطرم، و اين فاطمه است، و من احسانم و اين حسن است، و من محسنم و اين حسين است. به عزتم سوگند ياد كرده ام كه هر كس ذره اي از كينه ايشان در دل داشته باشد، او را داخل آتش مي كنم، ايشان برگزيدگان من هستند، و به ايشان نجات مي دهم، و به ايشان هلاك مي نمايم، هر وقت حاجتي داري به اين پنج تن متوسل شو، پس پيغمبر (ص) فرمود: ماييم كشتي نجات! هر كس به آن ملحق شود ، نجات يابد و هر كس از آن برگردد، هلاك شود.

9- دوستان حسين (ع) اهل بهشتند:

از ابن عباس حديثي طولاني از پيغمبر(ص) در فضايل حسنين (عليهما السلام) روايت شده كه در پايان آن مي فرمايد: «خدايا تو مي داني كه حسن و حسين در بهشتند، هر كس آنها را دوست دارد در بهشت است و هر كس آنها را دشمن بدارد، در آتش است».