صفحه اصلي  

ناگفته هايي از ساده زيستي شگفت آيت الله العظمي فاضل لنکراني

 

حجةالاسلام حسيني بوشهري - كه سخنران مجلس بزرگداشتي بود كه ديشب (28 خرداد 86) از سوي مقام معظم رهبري به مناسبت ارتحال آية الله العظمي فاضل لنكراني در حرم مطهر حضرت معصومه (س) برگزار شد - به نكاتي از زهد و ساده زيستي آن مرجع فقيد اشاره كرد كه تاكنون اعلام نشده بود.

وي گفت: فرزند آية الله به من گفت: آقا از دنيا رفت بدون آنكه حتي يك متر خانه يا زمين يا ملك ديگري از خود بر جاي گذاشته باشد. تعجب كردم و پرسيدم : پس منزلي كه در خيابان 19 دي در آن مي نشستند مگر مال ايشان نبود؟ پاسخ داد: خير ؛ آن منزل را پدربزرگ مادري ما براي دخترش خريده بود و متعلق به والده ماست. پرسيدم: دفتر آقا كه در منطقه بازار است چه؟ گفت: آن هم ملكي است كه از پدربزرگ پدري مان به همه فرزندان ايشان به ارث رسيد و سهم آقا در آن دو دانگ بود. بقيه ورثه سهم خود را به آقا واگذار كردند و ايشان همه را يك جا وقف عزاداري سيدالشهداء كرد. لذا هيچ مايملكي از ايشان برجاي نماند.

حسيني بوشهري با اشاره به آيه شريفه : "إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَنُ وُدًّا " دليل محبت شديد مردم به علماء و مراجع - كه در تشييع كم نظير پيكر آيةالله فاضل تجلي دوباره اي يافت - را همين نوع زندگي براي خدا دانست.
 

همچنين حجة الاسلام محمدجواد فاضل لنكراني در گفتگو با نشريه محلي 19 دي قم، نكات جالبي از جلوه هاي زهد و ساده زيستي والد عظيم الشأن خود را آشكار نمود. نمونه هايي از اين نكات به كاربران اخبار شيعيان تقديم مي شود:

* آقا تا سالهاي طولاني پس ازازدواج منزل مستقل نداشتند و حتي تا زماني كه تعداد فرزندان ايشان به 5 نفر رسيد در دو اتاق از منزل پدري زندگي مي كردند. تا اينكه پدر خانم ايشان، منزلي خريدند و در اختيار خانواده قرار دادند.

* آقا قدمي براي رونق زندگي شخصي بر نمي داشتند و اگر اهل خانه در امور معمولي منزل وسيله اي تهيه مي كردند كه به نظر ايشان لازم نبود بشدت اعتراض مي كردند.

* در 10 سالي كه از دوران مرجعيت ايشان مي گذرد تابستانها به جز چند روزي كه براي زيارت امام رضا (ع) به مشهد مسافرت مي كردند بقيه ايام را عليرغم نامساعدبودن آب و هوا در قم مي ماندند. اين در حالي بود كه اسباب آسايش در اطراف قم كه آب و هواي خوبي دارد فراهم بود (و نيز بسياري از بزرگان تابستان را در قم نمي مانند) ولي ايشان مي گفتند: "من وقتي مي بينم طلبه ها در قم در زيرزمين ها و اتاق هاي تنگ و تاريك و در فضاي محدود زندگي مي كنند ديگر آرامش ندارم تا به فكر راحتي خود باشم و به مناطق خوش آب و هوا بروم.

* آقا پس از تصدي مرجعيت به ما مي گفتند براي من عباي معمولي تهيه كنيد نه از جنس خيلي خوب و گرانقيمت ؛ تا طلبه ها وقتي مرا مي بينند تحمل سختي و تنگدستي برايشان دشوار نباشد.

* مهم ترين نكته اينكه: ايشان اين همه سادگي و بي آلايشي و فرار از تجملات را در حالي انجام مي دادند كه هيج اظهار نمي كردند و نشان نمي دادند كه من زندگي ساده اي دارم. آقا اصلا تظاهر به اين مسأله نمي كردند.

منبع : اخبار شيعيان