(صفحه 33) مى تواند به ادنى الحل رفته و از آنجا محرم شود.
مسأله 60 : تقديم احرام از ميقات صحيح نيست، و اگر كسى قبل از ميقات محرم شود احرام او باطل است، لذا احرام از جدّه صحيح نيست.
مسأله 61 : احرام قبل از ميقات با نذر صحيح است، بنابر اين كسى كه به جدّه رفته است مى تواند از جدّه با نذر براى عمره مفرده محرم شود.
مسأله 62 : صيغه نذر اين است كه بگويد an lang="ar" class="h2">«لِلّهِ عَليَّ اَنْ اُحْرِمَ مِنْ هَذَا المَكَانِ» يا ترجمه آنرا بگويد «براى خدا بر من است كه از اينجا محرم شوم».
مسأله 63 : اگر محرم شدن قبل از ميقات مستلزم انجام عملى حرام باشد، مثلا نتواند محرمات احرام را رعايت كند، نذر نسبت به آن صحيح نيست، و در اين فرض احرام قبل از ميقات نيز محل اشكال است.
مسأله 64 : نذر زن بدون اذن شوهر صحيح نيست، و
(صفحه 34) اگر با همين نذر قبل از ميقات محرم شود احرام او باطل است. بلى اگر زن با اجازه شوهر به عمره مشرف شده و شوهر همراه او نيست اگر از اجازه به اصل سفر فهميده شود كه ملحقات و لوازم آن هم مورد اجازه است، چنانچه بر زن لازم باشد نذر كند، نذر او در اين فرض صحيح است.
مسأله 65 : كسى كه مى خواهد فضيلت عمره رجبيه را درك كند اما وقت ندارد مى تواند قبل از ميقات در مدينه يا شهرستان خود به احرام عمره رجبيه محرم شود، سپس در ماه شعبان به مكه رفته و بقيه اعمال عمره را انجام دهد، كه در اين صورت فضيلت عمره رجبيه را درك مى كند.
مسأله 66 : كسى كه عصياناً از مواقيت معروفه بدون احرام گذشت و وارد مكه شد گرچه معصيت كرده ولى براى عمره مفرده احرام از ادنى الحل صحيح است، و رفتن به يكى از مواقيت لزومى ندارد.

(صفحه 35) مسأله 67 : مادامى كه شخص علم يا اطمينان پيدا نكرده كه فلان محل ميقات است يا دو شاهد عادل شهادت نداده باشند نمى تواند محرم شود.
مسأله 68 : كسى كه محل ميقات را نمى شناسد نمى تواند به گفته راهنما كه مى گويد فلان محل ميقات است، محرم شود، مگر اينكه از گفته او اطمينان حاصل كند.
مسأله 69 : كسى كه عمره مفرده انجام داده است اگر در همان ماه (قمرى) از مكه خارج شود و بخواهد در همان ماه برگردد لازم نيست محرم شود، حتى اگر از ميقات عبور كند، هر چند مستحب است به نيّت فرد ديگرى محرم شود و عمره ديگرى انجام دهد.
مسأله 70 : كسى كه قبل از ميقات يا در ميقات بيهوش شده وظيفه اى ندارد و ولّى يا همراهان او مى توانند او را بدون احرام از ميقات عبور دهند. بلى اگر قبل از ورود به
(صفحه 36) حرم بهوش آيد بايد در ادنى الحل محرم شود و با احرام وارد حرم شود و اعمال عمره مفرده را انجام دهد.

نيّت

مسأله 71 : نيت يعنى قصد انجام اعمال عمره، و لازم نيست قصد كند محرمات احرام را انجام ندهد، بلكه اگر قصد انجام محرمات احرام را هم داشته باشد چنانچه محرماتى باشد كه به صحت عمره ضرر نزند، اشكالى ندارد.
مسأله 72 : لازم نيست نيت را به زبان بگويد يا حتى به قلب خطور دهد، بلكه انگيزه و داعى در انجام عمل مثل ساير عبادات كافى است.
مسأله 73 : در حج و عمره مستحب است كه نيت را به زبان بگويد يعنى بگويد «عمره مفرده به جا مى آورم قربة الى الله».

(صفحه 37) مسأله 74 : احرام عمره همچون ساير اعمال آن از عبادات است، و بايد با نيت خالص براى اطاعت خداى سبحان (قربة الى الله) انجام شود، و اگر با ريا انجام شود موجب بطلان احرام مى شود.
مسأله 75 : نايب اگر به جهت فراموشى يا علت ديگرى براى عمره مفرده به نيت خود محرم شد، نمى تواند دوباره به نيت منوب عنه محرم شود. بلكه بايد آن عمل را تمام كرده، و بعد براى انجام عمره به نيت منوب عنه محرم شود.
مسأله 76 : اگر شخص در ميقات محرم شد و بعد از ورود به مكه پشيمان شد نمى تواند احرام خود را به هم بزند، و قصد مُحِلّ شدن، او را از احرام خارج نمى كند، و اگر كارى كه موجب كفاره است بجاآورد بايد كفاره بدهد، و تا وقتى اعمال عمره را انجام ندهد، مُحِلّ نمى شود.