(صفحه 58) مسأله 120 : محرمى كه مى داند اگر براى وضو بخواهد صبر كند تا سرش خشك شود نمازش قضا مى شود با حوله يا دستمال به طورى كه سرپوشيده نشود، جاى مسح را خشك كند و وضو بگيرد.
مسأله 121 : كسى كه موى مصنوعى دارد اگر موهاى او كاشتنى باشد و عرفاً جزء بدن او محسوب شود اشكالى ندارد. ولى اگر به وسيله اى مثل چسب يا تور روى سر قرار گرفته باشد اشكال دارد و بايد كفاره بدهد.
مسأله 122 : چنانچه از روى علم و عمد سر خود را بپوشاند بايد كفاره بدهد، و كفاره آن بنابر احتياط واجب يك گوسفند است. و بنابر احتياط مستحب كفاره پوشاندن قسمتى از سر نيز همين است.
مسأله 123 : كسى كه با چيز دوخته سر خود را بپوشاند بايد دو كفاره بدهد. (صفحه 59)

پوشيدن لباس دوخته

مسأله 124 : ظاهراً حرمت و ثبوت كفاره مخصوص به پوشيدن لباس دوخته مانند پيراهن، قبا، شلوار، شورت و ساير لباس هاى متعارف است، اما پوشيدن و استفاده از دمپايى و كفش دوخته كه تمام روى پا را نپوشاند، كمر بند و هميان و فتق بند و بند ساعت و ساير اشياى كوچك دوخته ديگر كه به آن لباس گفته نمى شود، و همچنين حمل قمقمه دوخته اشكال ندارد و كفاره هم ندارد.
مسأله 125 : اگر احتياج به پوشيدن لباس پيدا كرد. جايز است بپوشد، ولى بايد كفاره بدهد.
مسأله 126 : گره زدن لباسهاى احرام خلاف احتياط است. ولى به احتياط واجب نبايد لنگ را بر گردن گره بزند.
مسأله 127 : جايز است لباس احرام را با سنجاق يا چيز ديگر از قبيل گذاشتن سنگ يا سكه و كش بستن به دور
(صفحه 60) آن به هم متصل كنند ولى نبايد به نحوى باشد كه صدق رداء كند.
مسأله 128 : نپوشيدن لباس دوخته مخصوص مردان است. بنابراين براى زنان استفاده از لباس دوخته مانعى ندارد.
مسأله 129 : كفاره پوشيدن لباس يك گوسفند است.
مسأله 130 : اگر بعد از احرام از روى ندانستن يا فراموشى متوجه شود، شورت دوخته خود را درنياورده ولى باز درنياورد و با همان شورت اعمال را تمام كند، اعمال او صحيح است، ولى بايد كفاره بدهد.
مسأله 131 : اگر حاجى در حال احرام از پتوى دوخته به صورت روانداز استفاده كند به طورى كه پوشيدن صدق نكند اشكالى ندارد. اما اگر آن را به خود بپيچد به طورى كه مثل لباس شود اشكال دارد، و اگر صدق پوشيدن دوخته كند، كفاره دارد.
(صفحه 61)

پوشاندن تمام روى پا

مسأله 132 : پوشيدن جوراب، كفش، چكمه و امثال آن كه تمام روى پا را بگيرد براى مرد حرام است. و كفاره آن به احتياط واجب يك گوسفند است.
مسأله 133 : پوشيدن دمپايى و كفشهايى كه بندهاى عريض داشته باشند اگر تمام روى پا را نگيرد مانعى ندارد.
مسأله 134 : پوشيدن كفشى كه تمام روى پا را مى گيرد از روى ناچارى جايز است. ولى بايد كفاره آن را بپردازد.
مسأله 135 : سه مورد مذكور (پوشاندن سر ـ پوشيدن لباس ـ پوشاندن تمام روى پا) مخصوص مردان است، و مورد بعد (پوشاندن صورت) اختصاص به زنان دارد.

پوشاندن صورت

مسأله 136 : زن نبايد روى خود را با نقاب، پوشيه و حتى باد بزن بپوشاند، و به احتياط واجب از پوشاندن
(صفحه 62) صورت با گِل و دارو و امثال آن نيز اجتناب كند.
مسأله 137 : گذاشتن دست روى صورت و همچنين گذاشتن صورت روى بالش در هنگام خوابيدن مانعى ندارد.
مسأله 138 : زن نبايد صورت خود را با حوله خشك كند.
مسأله 139 : زن بايد مراقب باشد كه هنگام پوشيدن يا درآوردن مقنعه آن را از صورت دور نگه دارد تا صورتش پوشيده نشود.
مسأله 140 : زن بايد در نماز كمى از اطراف صورت را به عنوان مقدمه پوشش سر بپوشاند. اما بعد از نماز بايد فوراً باز كند.

استعمال عطريات

مسأله 141 : اقوى اين است كه محرم از استعمال عود، مشك، عنبر و زعفران اجتناب كند. و احتياط اين است كه از استعمال آنچه بوى خوش دارد ـ حتى كافور ـ