فهرست مطالب

فصل چهارم: رهبرى و فرماندهىِ طالوت

أَلَمْ تَرَ إِلَى الْمَلاَِ مِنم بَنِى إِسْرَ ءِيلَ مِنم بَعْدِ مُوسَى إِذْ قَالُوا ْلِنَبِىّ لَّهُمُ ابْعَثْ لَنَا مَلِكًا نُّقَـتِلْ فِى سَبِيلِ اللَّهِ قَالَ هَلْ عَسَيْتُمْ إِن كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتَالُ أَلاَّ تُقَـتِلُوا ْ قَالُوا ْوَمَا لَنَآ أَلاَّ نُقَـتِلَ فِى سَبِيلِ اللَّهِ وَقَدْ أُخْرِجْنَا مِن دِيَـرِنَا وَأَبْنَآلـِنَا فَلَمَّا كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقِتَالُ تَوَلَّوْا ْإِلاَّ قَلِيلاً مِّنْهُمْ وَاللَّهُ عَلِيمُم بِالظَّــلِمِينَ * وَقَالَ لَهُمْ نَبِيُّهُمْ إِنَّ اللَّهَ قَدْ بَعَثَ لَكُمْ طَالُوتَ مَلِكًا قَالُوا ْأَنَّى يَكُونُ لَهُ الْمُلْكُ عَلَيْنَا وَنَحْنُ أَحَقُّ بِالْمُلْكِ مِنْهُ وَلَمْ يُؤْتَ سَعَةً مِّنَ الْمَالِ قَالَ إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَـلـهُ عَلَيْكُمْ وَزَادَهُو بَسْطَةً فِى الْعِلْمِ وَالْجِسْمِ وَاللَّهُ يُؤْتِى مُلْكَهُو مَن يَشَآءُ وَاللَّهُ وَ سِعٌ عَلِيمٌ * وَقَالَ لَهُمْ نَبِيُّهُمْ إِنَّ ءَايَةَ مُلْكِهِىأَن يَأْتِيَكُمُ التَّابُوتُ فِيهِ سَكِينَةٌ مِّن رَّبِّكُمْ وَبَقِيَّةٌ مِّمَّا تَرَكَ ءَالُ مُوسَى وَءَالُ هَـرُونَ تَحْمِلُهُ الْمَلَـلـِكَةُ إِنَّ فِى ذَ لِكَ لاََيَةً لَّكُمْ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ).⁽¹⁾

آيا به (سرگذشت) بزرگان بنى اسرائيل پس از موسى ننگريسته اى كه به پيامبرى كه داشتند گفتند: پادشاهى بر ما بگمار تا در راه خدا كار و زار كنيم. گفت: آيا گمان نمى كنيد كه اگر جنگ بر شما مقرّر شود، كار و زار نكنيد؟ گفتند: چرا در راه خداوند

جنگ نكنيم در حالى كه ما از سرزمين مان رانده و از فرزندان مان دور مانده ايم; اما چون بر آنان جنگ مقرّر شد، جز تنى چند، روگرداندند و خداوند به (احوال) ستمكاران داناست. و پيامبرشان به آنان گفت: خداوند طالوت را به پادشاهى شما گمارده است; گفتند: چگونه او را بر ما پادشاهى مى تواند بود با آن كه ما از او به پادشاهى سزاوارتريم و گشايش مالى (هم) به او داده نشده است. گفت: خداوند او را بر شما برگزيده و بر گستره دانش و تن او، افزوده است و خداوند پادشاهى خود را به هر كه خواهد مى دهد و خداوند نعمت گسترى داناست. و پيامبرشان به آنان گفت: نشانه پادشاهى او اين است كه «تابوتِ» (عهد) نزدتان خواهد آمد، كه در آن آرامش از سوى پروردگارتان /1 است و /1 بازمانده اى از آن چه از خاندان موسى و هارون بر جاى نهاده اند، كه فرشتگان آن را حمل مى كنند. بى گمان در آن، براى شما از /1 نشانه اى است اگر مؤمن باشيد.

الملاَء: گروه مردم، دسته، بزرگان قوم، همه قوم.

آن گاه كه بنى اسرائيل از شريعت خود منحرف شدند و خُلق و خوى و منش و رفتار خود را تغيير دادند، خداوند فلسطينى ها را بر ايشان مسلط ساخت، تا بر سرزمين شان چيره شدند و ايشان را از شهر و ديار خود بيرون راندند، و ميان پدران و پسران دورى و جدايى افكندند. و در پايان، «صندوق عهد»⁽¹⁾ را از