فهرست مطالب

إِنَّ أَوْلَى النَّاسِ بِإِبْرَ هِيمَ لَلَّذِينَ اتَّبَعُوهُ وَهَـذَا النَّبِىُّ وَالَّذِينَ ءَامَنُوا ْ وَاللَّهُ وَلِىُّ الْمُؤْمِنِينَ).⁽¹⁾

هر آينه نزديكترين مردم به ابراهيم كسانى اند كه او را پيروى مى كردند. و اين پيامبر و آنان كه /1 ايمان آوردند، و خدا دوست و كار ساز مومنان است.

آرى، آيين حنيف ابراهيم (عليه السلام) را بايد از قرآن كريم دريافت كرد. متوليّان آئين و پيروان حضرت موساى كليم و عيساى مسيح پيرايه هاى بسيار بر آئين اين دو پيامبر بزرگ، كه وارث آموزه هاى ابراهيم اند، بسته اند، تا آنجا كه خداى تعالى در قرآن كريم، وصف «يهوديت» و «نصرانيّت» را، وراى پيروىِ حضرت موسى و عيسى دانست و ابراهيم (عليه السلام) را بيگانه از هر دو آيين تحريف شده، شناساند:

مَا كَانَ إِبْرَ هِيمُ يَهُودِيًّا وَلاَ نَصْرَانِيًّا وَلَـكِن كَانَ حَنِيفًا مُّسْلِمًا وَمَا كَانَ مِنَ الْمُشْرِكِينَ).⁽¹⁾

ابراهيم نه جهود بود و نه ترسا; بلكه حقّ گرايى مسلمان بود، و از مشركان نبود.

پيامبر اكرم (صلى الله عليه وآله) به على (عليه السلام) فرمود:

يَا عَلِيُّ، اَنْتَ مِنْ اَئِمّةِ الهُدى، وَ اَوْلادُكَ (اَوْلادي خ ل) مِنْكَ، فَاَنتُمْ قَادَةُ الْهُدَى وَ التُّقى، وَالشَّجَرَةُ الَّتي اَنَا اَصْلُها وَ اَنْتُمْ فَرْعُها، فَمَنْ تَمَسَّكَ بِهَا فَقَد نَجَا، وَ مَن تَخَلَّفَ عَنْهَا فَقَدْ هَلَكَ وَ هَوى، وَ اَنْتُمْ الَّذِينَ

اَوْجَبَ اللهُ تَعَالى مَوَدَّتَكُمْ وَ وِلايَتَكُم، وَ الّذِينَ ذَكَرَهُم اللهُ في كِتَابِه وَوَصْفَهُم لِعِبَادِهِ، فَقَالَ عَزّ وَجلَّ مِنْ قَائِل: إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَى ءَادَمَ وَنُوحًا وَءَالَ إِبْرَ هِيمَ وَءَالَ عِمْرَ نَ عَلَى الْعَــلَمِينَ * ذُرِّيَّةَم بَعْضُهَا مِنم بَعْض وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ)، فَاَنْتُمْ صَفْوَةُ اللهِ مِنْ آدَمَ وَ نُوح وَ آلِ اِبْرَاهِيمَ وَ آلِ عِمْرَانَ، وَ اَنْتُمْ الاُسْرَةُ مِنْ اِسْمَاعِيلَ وَ الْعِتْرَةُ الْهَادِيَةُ (الطّاهرةُ خ ل) مِنْ مُحمّد (صلى الله عليه وآله) .⁽¹⁾

اى على، تو از پيشوايان هدايتى، و فرزندان تو (فرزندان من) از تواند. پس شما همگى پيشوايان هدايت و پرهيزگارى هستيد، و درختى كه من ريشه آن و شما شاخه هاى آنيد. پس هر كس بدان چنگ زند، بى گمان رستگار شده، و هر كس از آن سر پيچيد بى گمان هلاك و تباه گشته است، و شما همانها هستيد كه خداوند دوستى و ولايت شما را فرض دانسته، و همانها كه خداوند در كتاب خود (قرآن) از آنان ياد كرده و وصفِ شان را براى بندگانش گفته است. خداى عزيز و جليل فرمود: «خداوند، آدم، نوح و خاندان ابراهيم و خاندان عمران را بر جهانيان برترى داد. در حالى كه برخى فرزند زادگان برخى ديگرند و خداوند شنوايى داناست». پس شما برگزيدگان خداوند از /1 آدم و نوح و خاندان ابراهيم و خاندان عمران هستيد و شما از خاندان اسماعيل و اهلِ بيتِ هدايتگر (پاك) محمّد (صلى الله عليه وآله) هستيد.

و جالب اين كه، امام حسين (عليه السلام) در روزِ عاشورا با يزيديان، آن گاه كه فرزند دلبندش حضرت على اكبر (عليه السلام) به مصاف يزيديان و آل ابو سفيان، مى رفت همين

آيه «اِصطفا» را تلاوت فرموده است، تا به آن منافقان كور دل اعلام كند، كه: خداوند ما خاندان پيامبر (صلى الله عليه وآله) و فرزندان علىِّ مرتضى را، به امامت و هدايت خلق برگزيده است.⁽¹⁾

نتيجه آن چه از پيش گفته ها و به استناد آيات و رواياتى كه بررسى شد، اين است كه:

1 ـ رهبرى و زعامت امت در خاندان هاشم است.

2 ـ امامان شيعه (عليهم السلام) همگى شايستگان و برگزيدگانى هستند كه به انتصاب الهى به امامت رسيده اند.

3 ـ اين برگزيدگى از سوى خداوند، دليل دانايى و توانايى آن ها در امر هدايت و تدبير جامعه است.

4 ـ در گزينش جانشينان پيامبر (صلى الله عليه وآله) دست بشر كوتاه است.