(صفحه 119)
صورت نماز خارج شود، نمازش باطل مى شود.
مسأله  : رها كردن نمازِ واجب (شكستن نماز) حرام است، مگر درحال ناچارى، مانند اين موارد: حفظ جان، حفظ مال و جلوگيرى از ضرر مالى و بدنى.
مسأله  : شكستن نماز براى پرداخت بدهى مردم با اين شرايط اشكال ندارد:
1 ـ در بين نماز نمى تواند بدهى را بپردازد.
2 ـ طلبكار، طلب خود را مى خواهد.
3 ـ وقت نماز تنگ نيست، يعنى مى تواند پس از پرداخت بدهى، نماز را در وقتِ آن بخواند.
مسأله  : شكستن نماز براى حفظ مالى كه اهميّت ندارد، مكروه است.
مسأله  : برخى از چيزهايى كه در نماز مكروه است، عبارتند از:
1 ـ برهم گذاشتن چشمها.
2 ـ بازى كردن با انگشتان و دستها.
3 ـ سكوت كردن در هنگام خواندن حمد يا سوره و يا ذكر، براى شنيدن حرف كسى.
4 ـ هر كارى كه خضوع و خشوع را از بين ببرد.
5 ـ برگرداندن صورت به طرف راست يا چپ به مقدار كم (چون مقدار زياد آن نماز را باطل مى كند).

(صفحه 120)

ترجمه اذان و اقامه

* «اَللهُ اَكْبَرُ».
خدا از همه چيز و همه كس بزرگتر است.
* «اَشْهَدُ اَن لااِلهَ اِلاَّ اللهُ».
گواهى مى دهم كه جز آفريدگار جهان خدايى نيست.
* «اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللهِ».
گواهى مى دهم كه محمّد(صلى الله عليه وآله) پيغمبر خدا است.
* «حَيَّ عَلَى الصّلاةِ».
بشتابيد به سوى نماز.
* «حَيَّ عَلَى الفَلاح».
بشتابيد به سوى رستگارى.
* «حَيَّ عَلَى خَيرِالعَمَلِ».
بشتابيد به سوى بهترين كارها.
* «قَدْ قامَتِ الصَّلاةُ».
نماز برپا شد.
* «اَللهُ اَكْبَرُ».
خدا از همه بزرگتر است.
* «لااِلهَ اِلاَّ اللهُ».
جز آفريدگار جهان خدايى نيست.

ترجمه نماز

* تكبيرة الاحرام: «اَللهُ اَكْبَرُ».
خداوند از هر كس و هر چيز بزرگتراست.
(صفحه 121)
* حمد: «بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ».
بنام خداوند بخشنده مهربان.
* «اَلْحَمْدُلله رَبّ ِ ا لْعالَمينَ».
ستايش، مخصوص خدا، پروردگار جهانيان است.
* «الرّحمنِ الرَّحيمِ».
خداى بخشنده مهربان.
* «مالِكِ يَوْمِ الدّينِ».
صاحب روز پاداش (قيامت).
* «ايّاكَ نَعْبُدُ وَ ايّاكَ نَسْتَعينُ».
تنها تو را مى پرستيم و تنها از تو كمك مى خواهيم.
* «اِهْدناالصِّراطَ الْمُستَقيمَ».
ما را به راه راست هدايت فرما.
* «صِراطَ الَّذينَ اَنْعَمْتَ عَلَيْهِم».
راه آنانكه به آنها نعمت دادى.
* «غَيْرِالْمَغضُوبِ عَلَيْهِم وَلاالضّالّينَ».
نه راه كسانى كه بر آنها خشم شده و نه گمراهان.
* سوره: «بِسْمِ ا للهِ ا لرَّحْمنِ ا لرَّحيمِ».
بنام خداوند بخشنده مهربان.
* «قُل هُوَاللهُ اَحَدٌ».
بگو اوست خداى يكتا.
* «اللهُ الصَّمَدُ».
خداى بى نياز.
* «لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يوُلَدْ».

(صفحه 122)
خدايى كه فرزند ندارد و فرزند كسى نيست.
* «وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً اَحَدٌ».
و هيچ كسى، همتاى او نيست.
* ذكر ركوع: «سُبْحانَ رَبِّي الْعَظيمِ وَ بِحَمْدِهِ».
خداى بزرگِ خود را منزّه مى دانم و مى ستايم.
* ذكر سجود: «سُبْحانَ رَبِّي الاَْعْلى وَ بِحَمْدِهِ».
خداوندِ خود را كه از همه بالاتر است، مى ستايم و پيراسته مى شمرم.
* تسبيحات اربعه: «سُبْحانَ اللهِ وَالْحَمْدُلله وَلا اِلهَ اِلاّ اللهُ وَاللهُ اَكْبَرُ».
منزه است خدا، ستايش مخصوص خدا است، جز آفريدگار جهان خدايى نيست و خدا از همه بزرگتر است.
* تشهّد و سلام: «اَشْهَدُ اَنْ لا اِلهَ اِلاّ اللهُ وَحْدَهُ لا شريكَ لَهُ».
گواهى مى دهم كه جز آفريدگار، خدايى نيست و يكتا و بى همتاست و شريك ندارد.
* «وَ اَشْهَدُ اَنَّ مُحمّداً عَبْدُهُ وَ رَسوُلُه».
وگواهى مى دهم كه محمد(صلى الله عليه وآله) بنده وفرستاده خداوند است.
* «الّلهُمَّ صَلِّ على مُحَمَّد وَ الِ مُحمّد».
خداوندا! بر محمد(صلى الله عليه وآله) و خاندان او درود فرست.
* «السَّلامُ عَلَيْكَ اَيُّهاالنَّبيُّ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَكاتُهُ».
درود و رحمت و بركات خدا بر تو اى پيامبر.
* «اَلسَّلامُ عَلَيْنا وَ على عِبادِاللهِ الصّالِحينَ».

(صفحه 123)
درود بر ما (نمازگزاران) و بربندگان صالح خدا.
* «اَلسَّلامُ عَلَيْكُمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَكاتُهُ».
درود بر شما و رحمت و بركات خدا بر شما.

شَكيّات نماز

گاهى ممكن است نمازگزار در انجام جزئى از نماز شك كند; مثلاً نمى داند تشهد را خوانده است يا نه و يانمى داند يك سجده بجا آورده است يا دو سجده و گاهى در تعداد ركعاتى كه خوانده است شك مى كند، مثلاً نمى داند كه مشغول ركعت سوم است يا چهارم.
براى شك در نماز، احكام خاصى است كه بيان تمام موارد آن از حد اين نوشته خارج است، ولى بطور مختصر به بيان اقسام شك و احكام هر كدام مى پردازيم.

شك در اجزاى نماز

مسأله  : اگر نمازگزار در انجام جزئى از اجزاى نماز شك كند; يعنى نمى داند آن جزء را بجا آورده است يا نه، اگر جزء بعدى را شروع نكرده; يعنى هنوز ازمحل آن جزء نگذشته است، بايد آن را بجا آورد. ولى اگر بعد از داخل شدن در جزء بعدى شك پيش آمده; يعنى از محل آن گذشته است، به چنين شكى اعتناء نمى شود و نماز را ادامه مى دهد و صحيح است.
مسأله  : اگر بعد از انجام جزئى از نماز در صحّت آن