(صفحه 173)

احكام سر بريدن حيوان

مسأله  : دستور سر بريدن حيوان آن است كه حلقوم (مجراى نفس) و مرى (مجراى غذا) و دو شاهرگ را كه در دو طرف حلقوم است و به آنها اَوداج اربعه (چهار رگ) گفته مى شود از پايين برآمدگى زير گلو به طور كامل ببُرند و اگر آنها را بشكافند، كافى نيست.

شرايط سربريدن حيوان

مسأله  : سر بريدن حيوان (ذِبح) شش شرط دارد:
1 ـ كسى كه سر حيوان را مى بُرد، مسلمان باشد.
2 ـ سر حيوان را با ابزار آهنى ببرد.
3 ـ هنگام بريدن، صورت، دست، پا و شكم حيوان رو به قبله باشد.
4 ـ هنگام سر بريدن حيوان، نام خدا را ببرد و اگر تنها «بسم الله» را بگويد، كافى است.
5 ـ حيوان پس از سر بريدن حركتى بكند كه معلوم شود
(صفحه 174)
زنده بوده يا آنكه به اندازه معمول خون از بدنش بيرون آيد، البته اين حكم در صورتى است كه زنده بودن آن حيوان در حال ذبح مشكوك باشد و در غير اين صورت لزومى ندارد.
6 ـ كشتن حيوان از محل سر بريدن باشد و بنا بر احتياط واجب، جايز نيست كارد را پشت گردن فرو نموده و به طرف جلو بياورد كه گردن از پشت بريده شود.

شكار با اسلحه

مسأله  : اگر حيوان حلال گوشت وحشى را با شرايطى كه بيان مى شود، با اسلحه شكار كنند و بميرد پاك و حلال خواهد بود:
* اسلحه شكار، مثل كارد و شمشير، برنده باشد يا مثل نيزه و تير، تيز باشد كه به سبب تيز بودن، بدن حيوان را پاره كند.
* كسى كه حيوان را شكار مى كند، مسلمان باشد.
* اسلحه را براى شكار به كار ببرد، پس اگر جاى ديگر را نشانه بگيرد و بطور اتفاقى به حيوان بخورد، حلال نيست.
* هنگام بكار بردن اسلحه (مثلاً هنگام رها كردن تير) نام خدا را ببرد.
* پس از زدن حيوان، با شتاب به سوى حيوان برود،
و هنگامى به حيوان برسد، كه مُرده باشد و يا به مقدار سر
بريدن آن وقت نباشد. بنابر اين اگر هنوز نمرده، و وقت
براى سر بريدن آن باشد ولى سر آن را نبُرد تا بميرد، حرام است.

(صفحه 175)

صيد ماهى

مسأله  : اگر ماهى پولك دار را زنده از آب بگيرند و بيرون آب بميرد، پاك و خوردن آن حلال است. ولى اگر در آب بميرد، گرچه بدنش پاك است ولى خوردن آن حرام مى باشد، مگر اينكه در تور ماهيگير در آب بميرد كه در آن صورت خوردن آن حلال است.
مسأله  : ماهيهايى كه پولك ندارند، اگرچه زنده از آب بگيرند و بيرون آب بميرد، حرام است.
مسأله  : كسى كه ماهى را صيد مى كند، لازم نيست مسلمان باشد و لازم نيست نام خدا را ببرد، ولى مسلمان بايد بداند كه آن را زنده گرفته و در خارج آب مرده است.

(صفحه 176)

(صفحه 177)

ازدواج

نگاه كردن

يكى از نعمت هاى الهى، قدرت بينايى است. انسان بايد از اين نعمت بزرگ در راه كمال و ترقّى خود و همنوعانش استفاده كند و آن را از نگاه به نامحرمان باز دارد، گرچه نگاه به طبيعت و زيبايى هاى آن، اگر تجاوز به حقوق ديگران نباشد اشكال ندارد، ولى حفظِ ديده از نگاه به ديگران و حفظ خود از نگاه نامحرمان، احكام خاصى دارد كه در اين بخش به برخى از آنها مى پردازيم:

مَحرم و نامحرم

مسأله  : مَحرم كسى است كه در نگاه به او، محدوديتى كه نسبت به ساير افراد هست، نمى باشد و ازدواج با او نيز حرام است.
مسأله  : اين افراد بر پسرها و مردان محرمند:
* مادر و مادربزرگ.