(صفحه 5)
احكام جوانان
مطابق با فتاواى
مرجع عاليقدر تشيع حضرت
آية الله العظمى فاضل لنكرانى(دامت بركاته)
همراه
خلاصه اى از عقايد شيعه
پيشگفتار
دستورهاى عملى اسلام كه وظيفه انسانها را نسبت به كارهايى كه بايد انجام دهند و يا از آن دورى جويند مشخص مى كند، «احكام» نام دارد.
هركارى كه انسان انجام مى دهد، در اسلام داراى حكم خاصى است. احكامى كه تكليف ما را نسبت به كارها مشخص مى كند، پنج قسم است: واجب، حرام، مستحب، مكروه و مُباح.
واجب:
كارى است كه انجام آن لازم مى باشد وترك آن عذاب دارد; مانند نماز و روزه.
حرام:
كارى است كه ترك آن لازم و انجامش عذاب دارد; مانند دروغ و ظلم.
مستحب:
به كارى گويند كه انجامش نيكو است و ثواب دارد، ولى ترك آن عذاب ندارد; مانند سلام كردن و صدقه دادن.
مكروه:
كارى است كه ترك آن نيكو مى باشد و ثواب دارد، ولى انجامش عذاب ندارد; مانند فوت كردن به غذا و خوردن غذاى داغ.
مباح:
به كارى گويند كه انجام و ترك آن مساوى است، نه عذابى دارد و نه ثوابى; مانند راه رفتن و نشستن.
(صفحه 6)
(صفحه 7)
خلاصه اى از عقايد شيعه
چرا به دين نيازمنديم؟
خداوند متعال در قرآن كريم مى فرمايد:
{ فَأَقِمْ وَجْهَكَ لِلدِّينِ حَنِيفاً فِطْرَةَ اللهِ الَّتِى فَطَرَ النَّاسَ عَلَيْهَا} (سوره روم /30).
دين در اصطلاح عبارت از مجموعه معارف، قوانين و دستوراتى است كه خداوند توسط پيغمبر اكرم(صلى الله عليه وآله)، براى راهنمايى و سعادت جامعه تشريع فرموده است، اين قوانين شامل سه بخش است: 1 ـ اعتقادات 2 ـ اخلاقيات 3 ـ وظائف و تكاليف عملى.
موضوع سخن در اين مقدمه بخش اعتقادات است و قبل از اين كه به بيان اجمالى اين بخش بپردازيم اشاره اى به ضرورت دين و فوايد آن مى كنيم.
ضرورت دين
انسان در اين عالم بدون هدف آفريده نشده و خداوند
- 1 ـ يعنى: رو به دين خالص آر به همان دينى كه خدا مردم را بر آن آفريد.
حكيم از كار لغو و بيهوده منزّه است و از آيات و روايات
استفاده مى شود كه هدف از خلقت انسان همانا تحصيل كمالات و فضايل نفسانى و كسب درجات و رسيدن به مقامات عاليه است و رسيدن به اين اهداف عاليه بدون برنامه دقيق و احكام و قوانين كامل و جامع مقدور نيست بلكه براى رسيدن و دست يابى به اين مقامات با ارزش به احكام و مقرراتى نيازمند است كه حقوق فردى و اجتماعى او را حفظ كند، آزادى و آرامش او را بر قرار و تأمين كند، راه تكامل و برنامه كسب كمالات و سعادت را به او بنماياند و معلوم است كه چنين برنامه اى با عقل محدود و فكر ناقص بشر انجام پذير نيست، زيرا كه انسان نيازهاى گوناگون و فراوان خود را مانند آفريننده خود نمى شناسد و از راه هاى رسيدن به مقصود خويش آگاهى ندارد، از آنچه موجب سعادت دنيا و آخرت او بشود خبر ندارد، بلكه اكثراً خوشبختى و سعادت خود را در به دست آوردن نيازهاى مادى و منافع دنيوى مى دانند و از نيازهاى معنوى و اخروى غافل مى شوند بلكه غالباً مصالح و منافع خود و وابستگانشان را بر مصالح ديگران ترجيح داده، دست به هر كار مى زنند.
خلاصه از آنجا كه سعادت بشر در دنيا و آخرت در گرو اعقتاد سالم و عمل به برنامه ها و دستورات اسلام و تطبيق برنامه هاى روز مرّه زندگى (فردى و اجتماعى) بر قوانين سعادت بخش اسلام مى باشد، لذا ضرورت دين در جامعه قابل انكار نيست.
(صفحه 9)فوايد دين
فوايد دين بر دو نوع است: 1 ـ فايده هايى كه براى انسان از لحاظ فردى دارد 2 ـ فايده هايى كه براى انسان از لحاظ اجتماعى دارد.
فوايد دين براى انسان از لحاظ فردى بسيار است و عمده آنها كه روشن و بديهى است در سه جمله خلاصه مى شود: 1 ـ آرامش دل 2 ـ قوّت روح 3 ـ حفظ و نگهدارى شخص.
1 ـ آرامش دل
خدا در قرآن كريم فرموده است:
(الَّذِينَ آمَنُوا وَتَطْمَئِنُّ قُلُوبُهُمْ بِذِكْرِ اللهِ أَلاَ بِذِكْرِ اللهِ تَطْمَئِنُّ الْقُلُوبُ) (سوره رعد /28).
يعنى: كسانى كه ايمان آورده اند و دل هاى آنها با ياد خدا آرام مى گيرد، آرى با ياد خدا دلها آرام مى شود.
1 ـ جهان را صاحبى باشد خدا نام كز او آشفته دريا گيرد آرام بلى يكى از فوايد مهم دين براى هر فرد آن است كه او را خداشناس و معتقد به خدا ـ كه حقيقت ثابت و تغييرناپذير و مبدأ همه موجودات و عطا كننده كليّه نعمت ها است ـ مى گرداند، خدايى كه تمام خيرات و عزت و عمر و زندگى دست او است، و به اين وسيله درون او آرام و خوش و خرسند و راضى و قانع و صابر مى شود، آرى آن كه خدا را دارد همه چيز دارد، آن كه خدا را بيابد نه ترس از نابودى و نه بيم از حوادث دارد و نه از پيش آمدها نگران مى شود.
فقه
