|
(صفحه 69)
تهِ كفش يا كفِ پا برطرف شود، پاك مى گردد، ولى بهتر است حداقل پانزده قدم راه برود.
آفـتــاب
مسأله : آفتاب (با شرايطى كه خواهد آمد) اين چيزها را پاك مى كند:
*
زمين.
*
ساختمان و چيزهايى كه در آن بكار رفته است; مانند در و پنجره.
*
درخت و گياه.
مسأله : آفتاب با اين شرايط، پاك كننده است:
1 ـ چيز نجس تَر باشد به قدرى كه اگر چيزى به آن برسدتر شود.
2 ـ با تابش آفتاب، چيز نجس خشك شود، ولى اگر مرطوب بماند، پاك نشده است.
3 ـ چيزى; مانند ابر يا پرده مانع تابش آفتاب نباشد، مگر آنكه رقيق و نازك باشد و از تابش آفتاب جلوگيرى نكند.
4 ـ آفتاب به تنهايى آن را خشك كند; مثلا به كمك باد خشك نشود.
5 ـ هنگام تابش آفتاب، نجاست در آن نباشد. پس اگر نجاست هست، پيش از تابش آفتاب برطرف كنند.
6 ـ قسمت بيرون و درون ديوار يا زمين را يكباره خشك كند. پس اگر روى آن امروز خشك شود و درون آن فردا، تنها
(صفحه 70)
روى آن پاك مى شود.
مسأله : اگر زمين و مانند آن نجس باشد، ولى رطوبتى نداشته باشد، مى توان مقدارى آب يا چيز ديگرى كه سبب مرطوب شدن آن بشود، بر آن ريخته و سپس آفتاب بتابد و آن را پاك كند.
اسـلام
مسأله : كافر كه نجس است اگر شهادتين را بگويد، مسلمان مى شود; يعنى بگويد :
«اَشْهَدُ اَنْ لااِله اِلاّ الله، وَ اَشْهَدُ اَنَّ مُحَمَّداً رسُولُ الله»
و با اسلام، تمام بدن او پاك مى گردد.
برطرف شدن عين نجاست
مسأله : در دو مورد با برطرف شدن نجاست، چيز نجس پاك مى شود و نيازى به آب كشيدن ندارد.
الف: بدن حيوان،
مثلا منقار مرغى كه غذاى نجس خورده است، هنگامى كه نجاست از منقارش برطرف شود پاك است.
ب: باطن بدن،
مانند داخل دهان و بينى و گوش; مثلاً اگر هنگام مسواك كردن از لثه ها خون بيايد و در آب دهان از بين برود، داخل دهان پاك است و آب كشيدن آن لازم نيست. ولى مسواك اگر با خون برخورد داشته باشد به احتياط واجب، نجس مى شود، هرچند داخل دهان باشد.
(صفحه 71)
وضــو
نمازگزار بايد قبل از انجام نماز، وضو گرفته و خود را براى انجام اين عبادت بزرگ آماده كند.
در برخى از موارد علاوه بر وضو بايد غسل هم انجام دهد; يعنى تمام بدن را بشويد و هرگاه نتواند وضو بگيرد يا غسل كند، بايد به جاى آن عملِ ديگرى به نام «تيمّم» انجام دهد كه در اين قسمت با احكام هريك آشنا خواهيد شد.
چگونه وضو بگيريم؟
مسأله : براى انجام وضو، انسان بايد ابتدا صورت را و سپس دست راست و بعد از آن دست چپ را بشويد، آنگاه با رطوبتى كه از آب وضو در كف دست مانده است، سر را مسح كند; يعنى دست را بر آن بكشد و سپس پاى راسـت و در آخر پاى چپ را مسح نمايد.
(صفحه 72)توضيح اعمال وضو
شـستـن
مسأله : در وضو انسان بايد ابتدا صورت را از جايى كه موى سر روييده تا آخر چانه، از بالا به پايين بشويد و براى آنكه يقين كند مقدار واجب را شسته، بايد كمى اطراف صورت را هم بشويد.
مسأله : بعد از شستن صورت، بايد دست راست و بعد از آن دست چپ را از آرنج تا سر انگشتها بشويد.
مسأله : براى آنكه يقين كند آرنج را كاملاً شسته، بايد مقدارى بالاتر از آرنج را هم بشويد.
مسأله : كسى كه پيش از شستن صورت، دست هاى خود را تا مچ شسته است، هنگام وضو بايد تا سر انگشتان را بشويد، و اگر فقط تا مچ را بشويد، وضويش باطل است.
مــسح
مسأله : يك قسمت از چهار قسمت سر كه بالاى پيشانى است (جلوى سر) جاى مسح مى باشد.
مسأله : مسح سر، بايد به مقدارى باشد كه اگر كسى ببيند، بگويد مسح كرد.
مسأله : احتياط مستحب است سر را به پهناى سه انگشت بسته و طول يك انگشت مسح كند.
مسأله : لازم نيست مسح سر بر پوست آن باشد، بلكه بر موى جلوى سر هم صحيح است. ولى كسى كه موى جلوى سر
(صفحه 73)
او به اندازه اى بلند است كه اگر مثلا شانه كند روى قسمتى از پيشانى بريزد يا به جاهاى ديگر سر برسد، بايد بيخ موها را مسح كند يا فرق سر را باز كرده پوست سر را مسح نمايد. و اگر موهايى را كه به صورت مى ريزد يا به جاهاى ديگر سر مى رسد جلوى سر جمع كند و بر آنها مسح نمايد يا بر موى جاهاى ديگر سر كه جلوى آن آمده مسح كند، باطل است.
مسأله : پس از مسح سر، بايد با رطوبتى كه از وضو بر كف دست باقيمانده است، روى پاها را از سر يكى از انگشتها تا برآمدگى روى پا مسح كند، و احتياط واجب آن است كه تا مفصل (جايى كه پا خم مى شود) را نيز مسح كند.
مسأله : در مسح بايد دست را بر سر و پاها بكشد و اگر دست را نگه دارد و سر يا پا را به آن بكشد وضو باطل است. ولى اگر موقعى كه دست را مى كشد سر يا پا مختصرى حركت كند اشكال ندارد.
مسأله : اگر براى مسح رطوبتى در كف دست نمانده باشد، نمى تواند دست را با آب خارج تر كند، بلكه بايد از اعضاى ديگرِ وضو; مثلاً صورت، رطوبت بگيرد و با آن مسح كند.
مسأله : رطوبت دست بايد به قدرى باشد كه بر سر و پا اثر بگذارد.
مسأله : محل مسح (سر و روى پاها) بايد خشك باشد، بنابراين اگر جاى مسح تَر باشد، بايد آن را خشك كرد ولى اگر رطوبت آن به قدرى كم باشد كه مانع از تأثير رطوبت دست بر
|
فقه
