خلاصه اى از عقايد شيعه

(صفحه 48)
بگيرند اما حديث اولين روز دعوت علنى رسول خدا(صلى الله عليه وآله) و حديث ثقلين و احاديث ديگرى كه درباره امامت امير المؤمنين(عليه السلام) و ساير ائمه معصومين(عليهم السلام) كه خودشان نقل كرده اند، همه بر آنها حجت است و با توجه به كثرت اين
احاديث و تواتر آنها قابل توجيه و تأويل و چشم پوشى نيست. {لِيَهْلِكَ مَنْ هَلَك َ عَنْ بَيِّنَة وَ يَحْيَى مَنْ حَيَّ عَنْ بَيِّنَة}(سورهانفال / 42).
اسامى مبارك ساير امامان معصوم(عليهم السلام) (كه به جهت تلخيص حتى از اشاره اجمالى به شخصيت آنها صرف نظر كرديم) به ترتيب عبارتند از:
ـ حضرت امام حسن مجتبى(عليه السلام) ـ حضرت امام حسين(عليه السلام) ـ حضرت امام على بن الحسين(عليه السلام) ـ حضرت امام محمد باقر(عليه السلام) ـ حضرت امام جعفر صادق(عليه السلام) ـ حضرت امام موسى بن جعفر(عليه السلام) ـ حضرت امام على بن موسى الرضا(عليه السلام) ـ حضرت امام محمد بن على الجواد(عليه السلام) ـ حضرت امام على بن محمد الهادى(عليه السلام) ـ حضرت امام حسن بن على العسكرى(عليه السلام) ـ حضرت امام حجة بن الحسن المهدى(عليه السلام) كه امام دوازدهم هم اكنون زنده و از نظرها غايب استعدل جهانى را برپا ودنيا را پر از عدل وداد مى كند. اللهم عجل فى فرجه الشريف.

(صفحه 49)
لازم به ذكر است كه ما شيعيان همچنين معتقديم كه حضرت فاطمه(عليها السلام) دختر گرامى رسول خدا، همسر والاى امير مؤمنان حضرت على(عليهما السلام) اُم الائمه و محور امامت و ولايت بوده و سرور و سيده زنان در دو جهان است. آن حضرت اسوه
همه انسان ها در همه زمان ها است و از آنجا كه يكى از معصومين است قول و فعل و تقرير او حجت است. رضاى او رضاى خدا و پيامبر(صلى الله عليه وآله) و غضب و سخط او غضب و سخط خدا و پيامبر است.
اين عده اى را كه نام برديم اهل بيت و عترت رسول اكرم مى باشند كه داراى اوصاف آن حضرت هستند و رسول خدا بارها سفارش آنان را فرمود و آنها را قرين قرآن قرار داد و به مردم خطاب كرد و فرمود:
من در ميان شما دو چيز سنگين و نفيس به جا مى گزارم، كتاب خدا و عترت و اهل بيتم، مادام كه به اين دو متمسك شويد گمراه نشويد: «إنّي مخلّف فيكم الثقلين: كتاب الله و عترتي اهل بيتي، لن تضلّوا ما تمسّكتم بهما». (بحار الأنوار، ج 5، ص 68، ح 1).
خداوند متعال دو مسؤوليت مهم و بسيار سنگين به عهده آنان گذاشته است اول: هدايت و رهبرى دينى مردم و آشنا نمودن آنان به معارف و اخلاق و قوانين دين و دنيا از متن قرآن و سنت رسول خدا و الهامات از جانب حق متعال.
دوم: رهبرى سياسى و اداره نمودن جامعه و اجراى دقيق
(صفحه 50)
احكام و مقررات حكومت اسلامى در تمام ابعادش.
«اللَّهُمَّ إِنَّا نَرْغَبُ إِلَيْكَ فِي دَوْلَة كَرِيمَة تُعِزُّ بِهَا الْإِسْلَامَ وَ أَهْلَهُ، وَ تُذِلُّ بِهَا النِّفَاقَ وَ أَهْلَهُ، وَ تَجْعَلُنَا فِيهَا مِنَ الدُّعَاةِ إِلَى طَاعَتِكَ وَ الْقَادَةِ إِلى سَبِيلِكَ، وَ تَرْزُقُنَا بِهَا كَرَامَةَ الدُّنْيَا وَ الآخِرَةِ، بِحَقِّ مُحَمَّد وَ آلِهِ الطّاهِرِينَ، آمينَ يا رَبَّ العالَمين».

مجموع روايات مربوط به حضرت حجت (عليه السلام)

در اينجا مناسب است فهرست رواياتى كه از طريق شيعه و سنى درباره حضرت ولى عصر امام زمان عجل الله تعالى فرجه الشريف رسيده است بياوريم:
1 ـ رواياتى كه مى گويند ائمه دوازده تن هستند و اول آنها على و آخر آنها مهدى است.91 حديث.
2 ـ رواياتى كه مى گويند مهدى از خاندان پيغمبر است. 389 حديث.
3 ـ رواياتى كه مى گويند مهدى از دودمان على(عليه السلام)است.214 حديث.
4 ـ رواياتى كه او را از فرزندان فاطمه زهرا دانسته. 192 حديث.
5 ـ رواياتى كه او را نهمين فرزند از اولاد امام حسين مى داند.148 حديث.
6 ـ رواياتى كه اورافرزندامام سجاد دانسته. 185 حديث.

(صفحه 51)
7 ـ رواياتى كه او را پسر امام حسن عسكرى مى داند. 148 حديث.
8 ـ رواياتى كه او را امام دوازدهم و آخرين امام مى داند. 136 حديث.
9 ـ رواياتى كه در مورد ولادت آن حضرت رسيده است. 214 حديث.
10 ـ رواياتى كه در مورد عمر طولانى او رسيده است. 318 حديث.
11 ـ رواياتى كه ميگويد داراى غيبت طولانى است. 91 حديث.
12 ـ رواياتى كه بشارت به ظهور آن حضرت داده است. 657 حديث.
13 ـ رواياتى كه مى گويد شخص مهدى جهان را پر از عدل و داد مى كند. 123 حديث.
14 ـ رواياتى كه مى گويد دين اسلام به وسيله او جهانگير مى شود. 47 حديث.
مجموع اينها دو هزار و نهصد و پنجاه و سه روايت است.

---

معاد

يكى ديگر از اصول اعتقادى كه مورد پذيريش و قبول همه اديان الهى و كتاب هاى آسمانى است برگشتن روح به بدن و بازگشت به عالم آخرت است به اين معنا كه زندگى انسان به
(صفحه 52)
واسطه مرگ خاتمه نمى يابد بلكه پس از اين جهان جهان ديگرى هست كه انسان ها در آنجا پاداش و سزاى اعمال و كردار خويش را خواهند ديد.
خداوند در قرآن مى فرمايد: {يَوْمَئِذ يَصْدُرُ النَّاسُ أَشْتَاتاً لِيُرَوْا أَعْمَالَهُمْ * فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّة خَيْراً يَرَهُ * وَ مَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّة شَرّاً يَرَهُ}

---

يعنى: در آن روز مردم به صورت گروه هاى پراكنده (از قبرها) خارج مى شوند تا اعمالشان به آنها نشان داده شود، پس هر كس هم وزن ذره اى كار خير انجام دهد آن را مى بيند و هر كس هم وزن ذره اى كار بد كرده آن را مى بيند.
آرى تنها چيزى كه نفس سركش انسان را از شرارت و تعدى و تجاوز به حقوق ديگران باز مى دارد اعتقاد به معاد است، تنها امرى كه بشر را از شهوترانى و فواحش و منكرات و بدى ها منع مى كند پذيرفتن روز حساب و مجازات است، تنها پليس مخفى كه در آشكار و پنهان مراقب كردار و رفتار او مى باشد همانا اعتقاد بروز جزا و دار مكافات است و در قرآن مجيد هر جا وصف ايمان و مؤمنين را مى نمايد اساس و پايه ايمان را روى دو امر (اعتقاد به مبدأ و اعتقاد به معاد) استوار فرموده و پس از آن لوازم اين ايمان كه تقوا و عمل صالح است متذكر مى شود.
بلكه اعتقاد به معاد لازمه اعتقاد به مبدأ است و هر كس به مبدأ اعتراف و اقرار كند از اعتقاد به معاد ناگزير است و بر اين اساس همه اديان الهى و همه كسانى كه پيرو يكى از انبياء