جستجو در تأليفات معظم له
 

قرآن، حديث، دعا
زندگينامه
کتابخانه
احکام و فتاوا
دروس
اخبار
ديدارها و ملاقات ها
پيامها
فعاليتهاى فرهنگى
کتابخانه تخصصى فقهى
نگارخانه
پايگاه هاى مرتبط
مناسبتها
معرفى و اخبار دفاتر
صفحه اصلي  

كتابخانه فقه احكام پزشكان و بيماران
صفحات بعد
صفحات قبل
( صفحه 192 )

ندارد، ولى با اين حال ابراء ذمّه كند، در صورتى كه تسامحى در كار نبوده، تزريق كننده ضامن نيست. امّا اگر از عدم مهارت او اطلاع نداشته و به خيال اين كه وى در اين زمينه تخصص دارد، ابراء نموده باشد، موجب رفع ضمان نمى شود.

ضمانت در دندانپزشكى

ـ اگر پزشك اشتباهاً به جاى دندان خراب، دندان سالم را بكشد، بايد ديه آن را بپردازد(1).

ضمانت ختنه كننده

ـ اگر ختنه كننده، بچه اى را ختنه كند و ضررى به او برسد يا بميرد، در صورتى كه بيشتر از حدّ معمول بريده باشد، به نحوى كه بگويند: تعدّى كرده، ضامن است.

ـ اگر ختنه كننده بيشتر از حدّ معمول نبريده باشد و ضررى به بچه برسد، در صورتى كه از ولىّ بچه برائت گرفته باشد، ضامن نيست.

ضمانت در انتقال خون

ـ كسى كه خون مى گيرد، در صورتى كه بيش از اندازه مجاز خون بگيرد و ضررى متوجه دهنده خون شود، ضامن است. امّا اگر تعدّى نكرده و ضرر، مستند به خون گيرنده نباشد، ضامن نيست.

  • 1 ـ براى آگاهى بيشتر به فصل دندانپزشكى مراجعه شود.

( صفحه 193 )

اخذ برائت از بيمار

ـ اگر بيمار حاضر نشود شرط عدم ضمان را بپذيرد، دو صورت دارد:

الف: جان بيمار در خطر نباشد و مراجعه به پزشك ديگر نيز ممكن باشد. در اين صورت پزشك مى تواند از معالجه خوددارى كند و ضامن هم نيست.

ب: جان بيمار در خطر باشد و مراجعه به پزشك ديگر نيز امكان نداشته باشد. در اين صورت واجب است با احتياط و دقت لازم معالجه كند و نسبت به عوارض احتمالى مسئوليتى ندارد، به ويژه اگر بدون قصد اجرت، معالجه كند.

ـ اگر موقعيتى پيش آيد كه تسريع در معالجه لازم باشد و شرط عدم ضمان يا اجازه از بيمار يا ولىّ او ميسّر نباشد، چنانچه پزشك با احتياط لازم اقدام به معالجه نمايد، ضامن نيست. ولى اگر در اين حالت از معالجه خوددارى نمايد و صدمه اى به بيمار برسد، گناهكار محسوب مى شود ولى ضامن نيست.

ـ هرگاه پزشك به بيمار يا ولىّ او بگويد: اگر در اثر درمان، ضررى متوجه بيمار شود، من مسئول نيستم. در صورتى كه تخصص لازم را براى درمان داشته باشد، با دقت و احتياط لازم هم انجام داده باشد، امّا ضررى به بيمار برسد، پزشك ضامن نيست.

اخـذ برائـت

ـ اگر بيمار از روى ناچارى مجبور به امضاى برائت نامه شود، تا

( صفحه 194 )

وقتى كه به حدّ اجبار و اكراه نرسيده باشد، پذيرفته مى شود. ولى اگر به حدّ اجبار و اكراه برسد، امضايش اثر ندارد و از پزشك رفع مسئوليت نمى كند.

ـ اگر پزشك با فردى كه مى خواهد عضو خويش را به ديگرى اهدا كند يا بفروشد، شرط عدم ضمان كند و هنگام قطع عضو براى پيوند بدون كوتاهى از ناحيه پزشك آسيب ديگرى به شخص وارد شود و يا ، آن فرد بميرد، پزشك ضامن نيست.

ـ در هنگام گرفتن برائت از بيمار يا ولىّ او بايد كاملا در جريان امر قرار دهند به نحوى كه با علم و اطلاع اقدام به اين كار نمايد وگرنه امضاى بيمار يا ولىّ او بدون اطلاع كافى از مفاد برائت نامه، سلب مسئوليت از مؤسسه و كادر درمانى نمى كند و بيمار يا ولىّ او ـ در صورت آسيب ـ شرعاً حق پيگيرى را دارند.

( صفحه 195 )

فصل شانزدهم:
طهارت و نجاست

( صفحه 196 )