( صفحه 129 )
ـ ترميم پرده بكارت تدليس(1) است و تدليس در ازدواج جايز نيست.
ـ ترميم پرده بكارت در صورت ضرورت و توقف حفظ آبرو و حيثيت بر آن، ولو مستلزم حرامى از قبيل لمس و نظر اجنبى باشد، مانعى ندارد.
ارش ازاله بكارت
ـ هرگاه كسى غير از زوج، بكارت زنى را از بين ببرد، ضامن است و مقدار أرش ازاله بكارت، مهرالمثل باكره است.
ـ اگر بعد از عقد معلوم شود زن باكره نيست، مرد نمى تواند عقد نكاح را فسخ كند مگر اين كه از اول شرط بكارت كرده باشد.
ـ اگر مرد با اين شرط با زن ازدواج كند كه او باكره باشد، ولى زن باكره نباشد، مرد مى تواند عقد را فسخ كند يا اين كه مقدار تفاوت مهر زن باكره و غيرباكره را از او بگيرد. همچنين است اگر زن بكارت نداشته و پرده بكارت را ترميم كرده باشد.
عيب هايى كه موجب فسخ عقد مى شوند
الف: عيب هاى مخصوص زن:
ـ اگر مرد بعد از عقد بفهمد كه زن يكى از اين هفت عيب را دارد، مى تواند عقد را به هم بزند:
- 1 ـ پنهان كردن عيب و غيرواقع را واقع نشان دادن.
( صفحه 130 )
1ـ ديوانگى;
2ـ مرض خوره;
3ـ مرض بَرَص;
4ـ كورى;
5ـ شَل بودن به طورى كه معلوم باشد;
6ـ آن كه افضا شده باشد يعنى راه بول و حيض و يا حيض و غائط او يكى شده باشد، ولى اگر راه حيض و غائط او يكى شده باشد، به هم زدن عقد اشكال دارد و بايد احتياط شود;
7ـ آن كه گوشت يا استخوان يا غده اى در فرج او باشد كه مانع نزديكى شود.
ب: عيب هاى مخصوص مرد:
ـ اگر زن بعد از عقد بفهمد كه شوهر او قبل از عقد، ديوانه بوده يا بعداً ديوانه شده است يا قبل از عقد، آلت مردى نداشته يا قبل از عقد عنين بوده است و نمى توانسته نزديكى نمايد يا بعد از عقد بدون آن كه نزديكى كرده باشد، عنين شده يا بيضه هاى او را قبل از عقد كشيده اند، مى تواند عقد را به هم بزند.
ـ اگر مرد يا زن، به واسطه يكى از عيب هايى كه در مسأله پيش گفته شد، عقد را به هم بزند، بايد بدون طلاق از هم جدا شوند.
ـ اگر زن به علّت اين كه مرد عنين است ـ نمى تواند نزديكى كند ـ عقد را به هم بزند، شوهر بايد نصف مهر را بپردازد.
ـ در صورتى كه زن يا شوهر به علّت يكى از عيب هاى گفته شده غير از عنّين بودن مرد، عقد را به هم بزند، چنانچه آميزش صورت گرفته باشد،
( صفحه 131 )
بايد شوهر تمام مهر را بپردازد و اگر قبل از آميزش باشد، چيزى بر عهده شوهر نيست.
عيب هايى كه موجب اختيار فسخ عقد نمى شوند
ـ بيمارى پوستى و عفونى مجوّز فسخ عقد نكاح نمى شود.
ـ بيمارى سيفليس و ايدز و امثال آن موجب بطلان عقد يا مجوز فسخ آن نمى باشد، مگر اين كه قبل از عقد شرط شده باشد كه زن يا مرد از اين بيمارى ها سالم باشند.
حجّيّت قول پزشك در اثبات عيب
ـ وجود عيوب موجب فسخ ازدواج با نظر پزشك متخصص در صورتى كه سبب اطمينان شود، ثابت مى شود.
معاينه زن براى تشخيص عيب
ـ معاينه زن براى تشخيص عيب هايى كه موجب فسخ عقد مى شود، در صورتى كه ضرورت داشته باشد توسط پزشك زن و در صورت نبودن آن، توسط پزشك مرد جايز است.
حكم آميزش زوجين در صورت بيمارى واگيردار
ـ آميزش زوجين در صورتى كه هركدام از آنها دچار بيمارى مسرى مثل سيفليس يا ايدز و امثال آنها باشند، اگر موجب ضرر به ديگرى
( صفحه 132 )
باشد، جايز نيست.
ـ اگر زن مرضى داشته باشد كه آميزش براى او ضرر قابل توجّهى داشته باشد، جايز نيست شوهر با او آميزش كند.
ـ اگر مرد مرضى داشته باشد كه آميزش براى او ضرر داشته باشد، زن نمى تواند شوهر خود را وادار به آميزش كند، امّا اگر در همين صورت مرد، خود اقدام به نزديكى كند، بر زن چيزى نيست.
جرّاحى پوست به جهت زيبايى
ـ جرّاحى پوست به منظور تأمين زيبايى يا مقاصد عقلايى ديگر، جايز است(1).
حكم ازدواج بعد از تغيير جنسيت
ـ هريك از زوجين اگر تغيير جنسيت دهند، اگر غير مقارن باشد، از هنگام تغيير جنسيت، عقد باطل مى شود.
ـ اگر تغيير جنسيت زوجين مقارن باشد، بعيد نيست بقاى زوجيّت اگر چه احكام تغيير مى كند. پس بر مرد فعلى نفقه دادن واجب مى شود و بر زن فعلى اطاعت كردن واجب است، اگر چه احتياط واجب در تجديد عقد نكاح است.(2)
- 1 ـ در ارتباط با مسائل وضو، غسل و... به فصل پيوند مراجعه شود.
2 ـ مسائل مختلف تغيير جنسيت به طور مشروح در فصل مربوط به آن آمده است.
( صفحه 133 )حكم مهر بعد از تغيير جنسيت
ـ هركدام از زوجين، اگر تغيير جنسيت بدهند، ازدواج آنها باطل مى شود و در صورت آميزش قبل از تغيير جنسيت، تمام مهر بايد پرداخت شود و در صورت عدم آميزش نيز على الاقوى تمام مهر را بايد بدهد و احتياط آن است كه مصالحه كنند.