جستجو در تأليفات معظم له
 

قرآن، حديث، دعا
زندگينامه
کتابخانه
احکام و فتاوا
دروس
اخبار
ديدارها و ملاقات ها
پيامها
فعاليتهاى فرهنگى
کتابخانه تخصصى فقهى
نگارخانه
پايگاه هاى مرتبط
مناسبتها
معرفى و اخبار دفاتر
صفحه اصلي  

كتابخانه فقه احكام پزشكان و بيماران
صفحات بعد
صفحات قبل
( صفحه 240 )

ترس براى او پيدا شود، چنانچه احتمال او در نظر مردم بجا باشد، نبايد روزه بگيرد و اگر روزه بگيرد صحيح نيست مگر آن كه به قصد قربت گرفته باشد و بعد معلوم شود ضرر نداشته.

ـ كسى كه عقيده اش اين است كه روزه براى او ضرر ندارد، اگر روزه بگيرد و بعد از مغرب بفهمد روزه براى او ضرر داشته، مستحب است قضاى آن را به جا آورد.

قضا و كفاره روزه بيمار

ـ اگر روزه دار در روزه ماه رمضان عمداً قى كند بايد قضاى آن روز را بگيرد و چنانچه عمداً اماله كند، بنا بر احتياط واجب بايد كفاره هم بدهد و اگر كار ديگرى كه روزه را باطل مى كند عمداً انجام دهد قضا و كفاره بر او واجب مى شود.

ـ كسى كه كفاره روزه ماه رمضان بر او واجب است، يا بايد دو ماه روزه بگيرد يا شصت فقير را سير كند يا به هر كدام يك «مُـدّ» ـ كه تقريباً ده سير است ـ طعام، يعنى گندم يا جو و مانند اينها بدهد و چنانچه اينها برايش ممكن نباشد، هر چند مدّ كه مى تواند به فقرا طعام دهد و اگر نتواند طعام بدهد، بايد استغفار كند اگر چه مثلا يك مرتبه بگويد: استغفراللّه و احتياط واجب آن است كه هر وقت بتواند كفاره را بدهد.

از بين رفتن روزه به سبب مستى

ـ روزه اى كه به واسطه مستى از انسان فوت شده، بايد قضا گردد اگر چه چيزى را كه به واسطه آن مست شده، براى معالجه خورده باشد. بلكه

( صفحه 241 )

اگر نيّت روزه كرده و مست شده و بين روز از مستى بيرون آيد، بنا بر احتياط واجب بايد روزه را تمام و نيز قضا نمايد و اگر در حال مستى روزه را تمام كرده باشد، قضا نمايد.

عدم وجوب قضاء روزه

ـ اگر به واسطه مرض، يا حيض، يا نفاس، روزه ماه رمضان را نگيرد و پيش از تمام شدن ماه رمضان بميرد، لازم نيست روزه هايى را كه نگرفته براى او قضا كنند.

ادامه بيمارى تا ماه رمضان سال بعد

ـ اگر به واسطه مرضى، روزه ماه رمضان را نگيرد و مرض او تا ماه رمضان سال بعد طول بكشد، قضاى روزه هايى را كه نگرفته بر او واجب نيست و بايد هر روز، يك مُدّ طعام ـ كه تقريباً ده سير است ـ از گندم يا جو و مانند اينها به فقير بدهد، ولى اگر به واسطه عذر ديگرى ـ مثلا براى مسافرت ـ روزه نگرفته باشد و عذر او تا ماه رمضان بعدى باقى بماند، روزه هايى را كه نگرفته، بايد قضا كند و بايد براى هر روز، يك مُدّ طعام هم به فقير بدهد.

ـ اگر به واسطه مرضى روزه ماه رمضان را نگيرد و بعد از ماه رمضان، مرض او برطرف شود، ولى عذر ديگرى پيدا كند كه نتواند تا ماه رمضان بعد، قضاى روزه را بگيرد، بايد روزه هايى را كه نگرفته، قضا نمايد و نيز اگر در ماه رمضان، غير مرض، عذر ديگرى داشته باشد و بعد

( صفحه 242 )

از ماه رمضان، آن عذر برطرف شود و تا ماه رمضان سال بعد، به واسطه مرض نتواند روزه بگيرد، روزه هايى را كه نگرفته بايد قضا كند.

طول كشيدن بيمارى به مدت چند سال

ـ اگر مرض انسان چند سال طول بكشد، بعد از آن كه خوب شد اگر تا ماه رمضان آينده به مقدار قضا وقت داشته باشد بايد قضاى ماه رمضان آخر را بگيرد و براى هر روز از سال هاى پيش، يك مد كه تقريباً ده سير است، طعام يعنى گندم يا جو و مانند اينها به فقير بدهد.

روزه و تشنگى زياد

ـ اگر انسان مرضى دارد كه زياد تشنه مى شود و نمى تواند تشنگى را تحمّل كند، يا براى او مشقت دارد، روزه بر او واجب نيست. ولى در صورت دوم بايد براى هر روز يك مد گندم يا جو و مانند اينها به فقير بدهد. و احتياط واجب آن است كه بيشتر از مقدارى كه ناچار است، آب نياشامد و چنانچه بعد بتواند روزه بگيرد، بنا بر احتياط واجب بايد روزه هايى را كه نگرفته قضا نمايد.

روزه زنى كه زايمان او نزديك است

ـ زنى كه حامله است و روزه براى حملش ضرر دارد، روزه بر او واجب نيست و بايد براى هر روز يك مد طعام يعنى گندم يا جو و مانند اينها به فقير بدهد و نيز اگر روزه براى خودش ضرر دارد، روزه بر او واجب نيست و بنا بر احتياط مستحب بايد براى هر روز يك مدّ

( صفحه 243 )

طعام به فقير بدهد و در هر دو صورت روزه هايى را كه نگرفته، بايد قضا نمايد.

روزه زن شيرده

ـ زنى كه بچه شير مى دهد و شير او كم است، چه مادر بچه يا دايه او باشد، يا بى اجرت شير دهد، اگر روزه براى بچه اى كه شير مى دهد ضرر دارد، روزه بر او واجب نيست و بايد براى هر روز يك مد طعام يعنى گندم يا جو و مانند اينها به فقير بدهد، و نيز اگر براى خودش ضرر دارد، روزه بر او واجب نيست و بنا بر احتياط مستحب بايد براى هر روز يك مد طعام به فقير بدهد و در هر دو صورت روزه هايى را كه نگرفته بايد قضا نمايد. ولى اگر كسى پيدا شود كه بى اجرت بچه را شير دهد، يا براى شير دادن بچه از پدر يا مادر بچه يا از كس ديگر كه اجرت او را بدهد، اجرت بگيرد، احتياط واجب آن است كه بچه را به او بدهد و روزه را بگيرد.

استعمال اسپرى در هنگام روزه

ـ مصرف داروهايى كه به صورت اسپرى مى باشد و براى تسكين يا درمان تنگى نفس به كار مى رود، چون استعمال آنها، خوردن و آشاميدن محسوب نمى شود، روزه را باطل نمى كند.

كسى كه به خاطر پيرى روزه نمى گيرد

ـ كسى كه به واسطه پيرى نمى تواند روزه بگيرد، يا براى او مشقت دارد، روزه بر او واجب نيست، ولى در صورت دوم بايد براى هر

( صفحه 244 )

روز يك مد طعام كه تقريباً ده سير است، گندم يا جو و مانند اينها به فقير بدهد.

ـ كسى كه به واسطه پيرى روزه نگرفته، اگر بعد از ماه رمضان بتواند روزه بگيرد، بنا بر احتياط واجب بايد قضاى روزه هايى را كه نگرفته بجا آورد.

خونريزى لثه و روزه

ـ افراد مبتلا به بيمارى لثه كه از لثه هايشان خون مى آيد، اگر متوجه شوند، بايد خون را بيرون بريزند ولى اگر بدون توجه، مقدارى از خون فرو رود، روزه را باطل نمى كند.

ـ فرو بردن وسايل پزشكى يا دندانپزشكى در دهان به هنگام روزه دارى، روزه را باطل نمى كند.

زكات فطره

ـ اگر كسى موقع غروب آفتاب شب عيد فطر، ديوانه يا بى هوش باشد، زكات فطره بر او واجب نيست.

ـ اگر پيش از غروب شب عيد فطر، ديوانه، عاقل گردد در صورتى كه شرايط واجب شدن زكات فطره را دارا باشد، بايد زكات فطره را بدهد.

ـ اگر كسى بعد از غروب آفتاب شب عيد فطر بميرد، بايد زكات فطره او و عيالاتش را از مال او بدهند. ولى اگر پيش از غروب آفتاب بميرد، واجب نيست زكات فطره او و عيالاتش را از مال او بدهند.