آيند، پاك هستند، ولى اگر همراه با نجاست بيرون آيند، نجس هستند و با عمل استريل نيز پاك نمى شوند، بلكه بايد با آب تطهير گردند.

وسايل آزمايشگاه

ـ وسايل آزمايشگاه، بدن، لباس و غيره كه در اثر تماس با نجاساتى مانند خون، مدفوع، ادرار و منى نجس مى شوند، با انجام عمل استريل و ضدعفونى نيز پاك نمى گردند.

ـ ظرفى كه آب قليل دارد اگر به واسطه خون، ادرار و... نجس بوده يا نجس شود، بخارى كه بر اثر جوش آمدن از آن آب متصاعد مى شود، پاك است.

مـيّت

ـ بدن انسان مرده، قبل از اين كه او را غسل دهند، نجس است و بعد از غسل دادن پاك مى شود.

ـ اگر چيزى كه رطوبت دارد، با بدن ميّت تماس پيدا كند ـ در صورتى كه بدن سرد شده و غسل هاى ميّت تمام نشده ـ لازم است تطهير شود.

ـ اگر بدن انسان با بدن ميّت ـ در صورتى كه سرد شده و غسل هاى آن تمام نشده باشد ـ تماس پيدا كند، لازم است غسل مسّ ميّت انجام دهد.

ـ اگر قبل از آن كه ميّت را غسل دهند، قسمتى از بدنش كه داراى استخوان نيست جدا شود، غسل قطعه جدا شده واجب نيست، بلكه بايد آن را در پارچه اى پيچيده و دفن كنند.

مـردار

ـ مردار حيوانى كه خون جهنده دارد، نجس است، چه خودش مرده باشد يا به غير دستورى كه در شرع معيّن شده آن را كشته باشند.

قطعه جدا شده از بدن

ـ اگر از بدن انسان يا حيوانى كه خون جهنده دارد، در حالى كه زنده است، گوشت يا جزء ديگرى را كه داراى روح است، جدا كنند، نجس است.

ـ اجزاى ريزى كه از بدن انسان جدا مى شود، مانند زگيل و جوش ها و دانه هاى ريزى كه روى پوست بدن مى زند و همچنين پوست هاى مختصر لب و جاهاى ديگر بدن كه موقع افتادن آن رسيده، اگر چه آنها را بكَنند، پاك است ولى بنا بر احتياط مستحب بايد از پوستى كه موقع افتادن آن نرسيده و آن را كَنده اند، اجتناب شود.

ـ عضوى كه به طور كامل قطع و جدا نشده باشد، تا زمانى كه به بدن متصل است طاهر و پاك است، گرچه با پوست نازكى به بدن متصل باشد.

اعضاى پيـوندى

ـ عضوى كه از بدن ميّت قبل از غسل دادن جدا شود يا از بدن انسان زنده، يا از بدن كافر و يا حيوان جدا شود، نجس است ولى در صورتى كه به واسطه پيوند زدن، عضو بدن فردِ گيرنده شود، پاك مى گردد.

مـوى پيوندى

ـ موى مصنوعى كه جهت ترميم استفاده مى شود، چنانچه از خارج وارد شود و جنس آن مشكوك باشد، ـ يعنى ندانيم كه از سگ و خوك است يا نه ـ محكوم به طهارت است.

دهان و دندان

ـ اگر هنگام جرم گيرى دندان يا پر كردن و كشيدن آن و يا هنگام جراحى لثه و امثال آن، دهان انسان خونى شود، بنا بر احتياط مستحب بايد دهان را آب كشيد.

ـ دندان جدا شده از انسان زنده، اگر گوشت و خون همراه آن نباشد، پاك است و مسّ آن نيز سبب غسل نمى شود.

ـ اگر سازنده دندان مصنوعى، غير مسلمان باشد، اشكال ندارد ولى ظاهر آن را بايد تطهير كرد، و اگر باطن آن نجس باشد، نماز را باطل نمى كند.

ـ در صورت نجس شدن دندان مصنوعى ثابت يا متحرك، در صورتى كه در داخل دهان باشد تطهير آن لازم نيست.

ـ وسايلى كه دندانپزشك و يا پزشكان ديگر هنگام معاينه و درمان، داخل دهان بيمار مى كنند، در صورتى كه نجس باشد يا هنگام درمان نجس شود و آن را دوباره داخل دهان ببرند، دهان را نجس نمى كند ولى بنابر احتياط مستحب بايد دهان را آب كشيد.

تماس بدن يا لباس با اشياى نجس

ـ درصورتى كه بدن يا لباس انسان با يكى ازاشياى نجس برخوردكند ودر يكى از آن دو رطوبتِ سرايت كننده باشد، بدن يالباس نجس مى شود وبايد آن را تطهيركرد.

خون آمدن دهان هنگام غذا خوردن

ـ اگر شخص غذاى پاك بخورد و هنگام خوردن از بين دندان هايش خون خارج شود، در صورتى كه خون به غذا نرسد، غذا پاك است، هر چند آب دهان كه با خون برخورد كرده به غذا برسد.

ـ خونى كه از لاى دندان ها بيرون مى آيد، نجس و خوردن آن حرام است. ولى اگر به واسطه مخلوط شدن با آب دهان از بين برود، پاك است و فرو بردن آب دهان در اين صورت اشكال ندارد.

خوردن غذاى نجس يا ضرردار

ـ خوردن غذاى نجس حرام است و اگر شخص غذاى نجس بخورد، باقى مانده غذا بين دندان هايش نجس است و با مضمضه كردن و گرداندن آب در دهان، غذاى نجس پاك مى شود.

ـ خوردن چيزى كه براى انسان ضرر دارد حرام است.

اخلاط گلو و بينى

ـ اخلاطى كه از بينى يا گلو مى آيد، قسمتى كه خون دارد، نجس و بقيه پاك است و اگر به بيرون دهان يا بينى برسد، مقدارى كه انسان يقين

دارد قسمت نجسِ اخلاط به آن رسيده، نجس است و محلى را كه شك دارد، پاك مى باشد.

ـ فرو بردن آب بينى و خلط سينه كه در دهان آمده حرام نيست.