ـ مسئولان وزارت بهداشت و درمان در صورت امكان ترتيبى اتخاذ نمايند كه هزينه درمان افراد بى بضاعت كه توان پرداخت هزينه هاى درمانى خود را ندارند، از طريق بيت المال تأمين شود.

ـ گرفتن وجه اضافى از بيمار به هر عنوانى كه بر خلاف ضوابط و مقررات باشد، شرعاً جايز نيست.

ـ مراعات نوبت بر بيماران، پزشك و دستيار او لازم است و دريافت وجه اضافى بر پزشك يا دستيار او براى مقدم كردن شخصى بر ديگران شرعاً جايز نيست، زيرا تضييع حقوق ديگران است.

ـ سوء استفاده مالى بيماران، پزشكان و كادر درمانى، مؤسسات پزشكى از قبيل درمانگاه ها، بيمارستان ها، آزمايشگاه ها، مراكز راديولوژى و... از دفترچه هاى بيمه درمانى جايز نيست.

خاتمه
احكام محتضر

ـ مسلمانى را كه محتضر است، يعنى در حال جان دادن مى باشد، مرد باشد يا زن، بزرگ باشد يا كوچك، بايد به پشت خوابانيد; به طورى كه كف پاهايش رو به قبله باشد و اگر خواباندن او كاملا به اين نحو ممكن نيست، بنا بر احتياط واجب تا اندازه اى كه ممكن است بايد به اين دستور عمل كند و چنانچه خواباندن او به هيچ قسم ممكن نباشد به قصد احتياط او را رو به قبله بنشانند و اگر آن هم نشود باز به قصد احتياط او را به پهلوى راست يا به پهلوى چپ، رو به قبله بخوابانند.

ـ احتياط واجب آن است كه تا وقتى او را از محل احتضار حركت نداده اند، رو به قبله باشد و بعد از حركت دادن، اين احتياط واجب نيست.

ـ رو به قبله كردن محتضر بر هر مسلمان واجب است و اجازه گرفتن از ولىّ او لازم نيست.

ـ بنا بر آنچه در مسائل قبلى گذشت، پرستاران و مسئولان بخش هاى بيمارستان ها موظف هستند اگر احساس مى كنند بيمارى در حال جان دادن است، او را به نحو مذكور در مسائل قبل رو به قبله كنند.

ـ اگر كسى بدن انسان مرده اى را كه سرد شده و غسلش نداده اند، مس كند، يعنى جايى از بدن خود را به آن برساند، بايد غسل مسّ ميّت نمايد; چه در خواب مس كند يا بيدارى، با اختيار مس كند يا بى اختيار، حتّى اگر ناخن و استخوان او به ناخن و استخوان ميّت برسد بايد غسل كند.

ـ براى مسّ مرده اى كه تمام بدن او سرد نشده، غسل واجب نيست، اگر چه جايى را كه سرد شده مس نمايد.

ـ براى مسّ موى ميّت يا رساندن موى خود به بدن ميّت غسل مسّ ميّت واجب نيست.

ـ براى مسّ بچه مرده حتى بچه سقط شده اى كه چهار ماه او تمام شده باشد، غسل مسّ ميّت واجب است.

ـ مسّ بدن ميّت با دستكش موجب غسل مسّ ميّت نمى شود.

فصل چهارم:
دندانپـزشكى

دهان و دندان، هم از نظر بهداشت تن و روان و هم از نظر زيبايى و حسن جمال انسان، نقش تعيين كننده دارد; به همين جهت در فرهنگ اسلام بر مواظبت و حفظ بهداشت دهان و دندان تأكيد فراوان شده است، به گونه اى كه مسواك زدن، يكى از شاخص هاى شخصيت پيامبر اسلام(صلى الله عليه وآله) است و از اسلام به ديگر ملل انتقال يافته است.

دندانپزشك لايق و كاردان با ترميم دندان مراجعه كننده، هم در نقش عامل بازدارنده از ابتلا به بيمارى هاى گوناگون انجام وظيفه مى كند و هم بر حفظ زيبايى چهره تأثيرگذار است. بنابراين كار او در حفظ سلامتى بدن و زيبايى صورت حايز اهميت فراوانى است.

امروزه بسيارى از مردم كشورما وكشورهاى جهان سوم از ناراحتى هاى معده، سوء هاضمه و... رنج مى برند. گرچه مشكل عمده بسيارى از اين جوامع، عدم تأمين درست ويتامين ها و پروتئين ها و گروه هاى اصلى غذايى مورد نياز بافت ها و سلول هاى بدن است، امّا ريشه اصلى اين كاستى ها را بايد در دهان و دندان نامناسب نيز جستجو كرد. بدين سان