واجب است، لكن مى تواند با بيمار گيرنده عضو قرار بگذارد كه ديه را از طرف پزشك بپردازد.(1)

ـ قبل از شروع معالجه مى توان بعضى از بيماران مبتلا به مرگ مغزى را به لحاظ اهميت بر بعضى ديگر ترجيح داد. ولى بعد از شروع معالجه قطع آن اشكال دارد و جايى براى ترجيح بيمارى بر بيمار ديگر نيست.

استفاده از اعضاى بيماران مبتلا به مرگ مغزى

ـ اگر استفاده از اعضاى بدن بيمارانى كه مبتلا به مرگ مغزى شده اند براى معالجه بيماران ديگر باعث تسريع در مرگ و قطع حيات آنان شود، جايز نيست.(2)

مرگ ترحّمى و تجويز مرگ(3)

ـ كشتن بيمارى كه مبتلا به مرض غيرقابل علاج شده است و از درد رنج مى برد، چه با موافقت بيمار يا بستگانش يا بدون اطلاع و موافقت آنها، قتل نفس محسوب مى شود و حرام است و تمام احكام قتل عمد را دارد.

ـ تسريع در مرگ بيمار به دو صورت ممكن است انجام شود:

الف: با متوقف كردن درمان توسط پزشك يا خود بيمار يا بستگان او تا

در نتيجه بيمارى پيشرفت كند و بيمار بميرد. ـ آتانازى غيرفعال ـ

ب: با تزريق آمپول يا تجويز دارويى كه موجب تسريع مرگ بيمار شود. صورت دوم قطعاً جايز نيست و در صورت اول نيز چون حفظ جان مسلمان در حدّ امكان واجب است متوقف كردن درمان اشكال دارد.

فصل دوازدهم:
پيـوند اعضا