مـوى پيوندى

ـ موى مصنوعى كه جهت ترميم استفاده مى شود، چنانچه از خارج وارد شود و جنس آن مشكوك باشد، ـ يعنى ندانيم كه از سگ و خوك است يا نه ـ محكوم به طهارت است.

دهان و دندان

ـ اگر هنگام جرم گيرى دندان يا پر كردن و كشيدن آن و يا هنگام جراحى لثه و امثال آن، دهان انسان خونى شود، بنا بر احتياط مستحب بايد دهان را آب كشيد.

ـ دندان جدا شده از انسان زنده، اگر گوشت و خون همراه آن نباشد، پاك است و مسّ آن نيز سبب غسل نمى شود.

ـ اگر سازنده دندان مصنوعى، غير مسلمان باشد، اشكال ندارد ولى ظاهر آن را بايد تطهير كرد، و اگر باطن آن نجس باشد، نماز را باطل نمى كند.

ـ در صورت نجس شدن دندان مصنوعى ثابت يا متحرك، در صورتى كه در داخل دهان باشد تطهير آن لازم نيست.

ـ وسايلى كه دندانپزشك و يا پزشكان ديگر هنگام معاينه و درمان، داخل دهان بيمار مى كنند، در صورتى كه نجس باشد يا هنگام درمان نجس شود و آن را دوباره داخل دهان ببرند، دهان را نجس نمى كند ولى بنابر احتياط مستحب بايد دهان را آب كشيد.

تماس بدن يا لباس با اشياى نجس

ـ درصورتى كه بدن يا لباس انسان با يكى ازاشياى نجس برخوردكند ودر يكى از آن دو رطوبتِ سرايت كننده باشد، بدن يالباس نجس مى شود وبايد آن را تطهيركرد.

خون آمدن دهان هنگام غذا خوردن

ـ اگر شخص غذاى پاك بخورد و هنگام خوردن از بين دندان هايش خون خارج شود، در صورتى كه خون به غذا نرسد، غذا پاك است، هر چند آب دهان كه با خون برخورد كرده به غذا برسد.

ـ خونى كه از لاى دندان ها بيرون مى آيد، نجس و خوردن آن حرام است. ولى اگر به واسطه مخلوط شدن با آب دهان از بين برود، پاك است و فرو بردن آب دهان در اين صورت اشكال ندارد.

خوردن غذاى نجس يا ضرردار

ـ خوردن غذاى نجس حرام است و اگر شخص غذاى نجس بخورد، باقى مانده غذا بين دندان هايش نجس است و با مضمضه كردن و گرداندن آب در دهان، غذاى نجس پاك مى شود.

ـ خوردن چيزى كه براى انسان ضرر دارد حرام است.

اخلاط گلو و بينى

ـ اخلاطى كه از بينى يا گلو مى آيد، قسمتى كه خون دارد، نجس و بقيه پاك است و اگر به بيرون دهان يا بينى برسد، مقدارى كه انسان يقين

دارد قسمت نجسِ اخلاط به آن رسيده، نجس است و محلى را كه شك دارد، پاك مى باشد.

ـ فرو بردن آب بينى و خلط سينه كه در دهان آمده حرام نيست.

فصل هفدهم:
احكام شرعى بيماران