ـ پزشكى كه عمل سزارين انجام مى دهد، در صورتى مى تواند لوله هاى زن را ببندد كه براى او ضرورت داشته باشد و اين كار بايد با اجازه زن و همسر او انجام شود.

ـ اگر جنين در رحم مادر بميرد، بايد به آسان ترين راه او را بيرون آورند، هرچند ناچار شوند او را قطعه قطعه نمايند.

استفاده از باقيمانده هاى زايمان

ـ استفاده از باقيمانده هاى زايمان، مثل جفت و... متعلق به زائوست ولى اگر او از آنها اعراض نمايد يا به صورت مجانى يا در مقابل دريافت عوض، آن را واگذار نمايد،استفاده ازآن براى مصارف پزشكى جايز است.

احكام جنين سقط شده

ـ جنين سقط شده در صورتى كه مرده به دنيا بيايد، نجس است.

ـ جنين سقط شده، در صورتى كه كمتر از چهار ماه دارد، بايد در پارچه اى پيچيده شده و بدون غسل دفن شود.

ـ بچه سقط شده، در صورتى كه چهار ماه تمام يا بيشتر داشته باشد، لازم است به طور متعارف غسل دهند و كفن نمايند و سپس دفن شود و خواندن نماز ميّت لازم نيست.

ـ كسانى از قبيل مادر، ماما و... كه با بدن بچه سقط شده اى كه چهار ماه تمام يا بيشتر دارد، تماس مستقيم پيدا كرده اند، لازم است غسل مسّ ميّت انجام دهند و اگر تماس توسط دستكش و مانند آن ـ غير مستقيم ـ باشد، غسل لازم نيست.

فرزند متولد شده از مادر مرده

ـ بچه اى كه بعد از مردن مادر و سرد شدن بدن او به دنيا مى آيد و بدن او با بدن مادر تماس پيدا مى كند، وقتى بالغ شد، غسل مسّ ميّت بر او واجب است.

بيرون آوردن طفل از شكم مادرى كه از دنيا رفته

ـ هرگاه مادر از دنيا برود و جنين زنده باشد، واجب است طفل را بيرون بياورند ـ اگر چه اميد به زنده ماندن جنين هم نداشته باشند ـ و براى انجام اين عمل ـ در صورتى كه براى سالم ماندن بچه فرقى نداشته باشد ـ احتياط واجب اين است كه طرف چپ را بشكافند و در غير اين صورت قسمتى را كه احتمال سالم ماندن طفل بيشتر است بشكافند و پس از بيرون آوردن طفل، محل را بخيه نمايند.

دقّت در نسبتِ فرزند به مادر

ـ به دليل اهميّت فراوان حفظ انساب و لزوم توجه به عدم الحاق فرزند به غير پدر و مادر، بر كسانى كه در اتاق عمل زايمان كار مى كنند لازم است نهايت دقت را بنمايند كه در تحويل نوزادان به پدر و مادر، اشتباهى رخ ندهد.

ـ تجزيه خون جهت تشخيص فرزند و الحاق آن به پدر و مادر، از لحاظ شرعى، حجّيت ندارد مگر اينكه موجب علم و قطع شود.

احكام بعد از ولادت

ـ مستحبات بعد از ولادت عبارتند از:

1ـ شستن نوزاد در صورتى كه براى او ضرر نداشته باشد;

2ـ گفتن اذان در گوش راست و اقامه در گوش چپ او;

3ـ برداشتن كام او با آب فرات و تربت حضرت سيدالشهدا(عليه السلام);

4ـ انتخاب نام نيكو براى نوزاد، حتى اگر سقط باشد;

5ـ تراشيدن سر او در روز هفتم و صدقه دادن طلا و يا نقره هموزن موى او;

* تذكر: تراشيدن سر نوزاد بدين صورت كه قسمتى را تراشيده و قسمتى را باقى بگذارند، مكروه است.

6ـ دادن وليمه بعد از تولد يا چند روز بعد از آن و هنگام ختنه; البته دادن يك وليمه به عنوان تولد و ختنه اشكال ندارد;

7ـ عقيقه كردن براى نوزاد، چه پسر باشد و چه دختر.

ـ عقيقه يعنى قربانى كردن يك شتر يا گاو يا گوسفند ـ ميش باشد يا بز ـ و مستحب است. در عقيقه امور زير مورد توجه قرار گيرد:

1ـ نمى توان به جاى قربانى كردن حيوان، پول آن را صدقه داد;

2ـ مستحب است براى پسر حيوان نر و براى دختر حيوان ماده عقيقه كنند;

3ـ مستحب است عقيقه در روز هفتم تولد فرزند باشد، ولى اگر در آن روز انجام نشد، هر زمان ديگرى مى توان آن را انجام داد;

4ـ مستحب است يك ران حيوان، بلكه يك چهارم آن را به قابله ـ ماما ـ هديه دهند;

5ـ گوشت عقيقه را مى توان قسمت كرد و صدقه داد و يا آن را پخت و مؤمنان را اطعام كرد، البته بهتر است دعوت شدگان كمتر از ده نفر نباشند;

6ـ مستحب است دعوت شدگان بعد از صرف عقيقه براى فرزند دعا كنند.

ـ ختنه كردن پسر بر اولياى او واجب است و مستحب است اين عمل در روز هفتم تولد انجام شود.

ـ اگر اولياى پسر او را ختنه نكنند، بعد از بلوغ بر خودش واجب است انجام دهد.

ـ اگر پسرى ختنه شده به دنيا آمد، لازم نيست مجدداً او را ختنه نمايند.

ـ ختنه كننده لازم نيست مسلمان باشد و انجام ختنه توسط هر فرد ماهرى گرچه كافر باشد، اشكال ندارد.

ـ واجب نيست مادر خودش به بچه شير دهد، گرچه استحباب دارد.