فهرست مطالب

(صفحه 136)
كار آنها گاهى بيش از 20 سال است. اگر فاصله وطن و محلّ كار آنها چهار فرسخ يا پيش از آن باشد و هر روز اين مسير را رفت و آمد كنند، حكم نماز و روزه آنها در محلّ كار چگونه است؟
جواب: در فرض سؤال، نماز به احتياط واجب قصر است و روزه صحيح نيست.

سؤال 498 :دانشجويى كه در هفته يك يا دو بار مسافت شرعى را طى مى كند، مثلا پنج روز در شهرى براى تحصيل سكونت دارد و دو روز آخر هفته را به شهر خود باز مى گردد، آيا حكم دائم السفر را دارد؟
جواب: در فرض سؤال، نماز به احتياط واجب شكسته است و روزه صحيح نيست.

سؤال 499 :استادى بين دو شهر كه هيچكدام وطن او نيست و با وطن او بيش از هشت فرسخ فاصله دارند رفت و آمد دارد و در يك جا تحصيل و در جاى ديگر تدريس مى كنند، آيا هر دو به عنوان شغل او محسوب مى شود؟
جواب: بلى هر دو شغل او محسوب مى شود و نماز او در هر يك از اين دو شهر و نيز در مسير به احتياط واجب شكسته و روزه صحيح نيست.

كسى كه شغل او سفر كردن است

سؤال 500 :اينجانب راننده يك شركت مسافربرى مى باشم. اكنون دوازده روز مرخصى گرفته ام و بنا دارم به مدت يك هفته به همراه خانواده ام به مشهد مقدس مسافرت كنم، آيا در سفر مشهد نمازم قصر است يا تمام؟ و آيا بعد از دوازده روز كه به كارم برمى گردم در سفر اوّل نمازم قصر است يا تمام؟
جواب: در فرض سؤال، در سفر مشهد مقدس نماز شما قصر است. ولى پس از بازگشت به كار خودتان چون ده روز در يك جا نمانده ايد در سفر اول نمازتان تمام است. بلى اگر ده روز در وطن خود يا در غير وطن با قصد اقامت بمانيد، در سفر اول نمازتان شكسته است.

سؤال 501 :راننده اى در بين راه ماشينش خراب شده و مجبور است براى تهيّه وسايل
(صفحه 137)
يدكى، با ماشين ديگرى به شهرستانى در پنج فرسخى برود و برگردد. با توجه به اينكه ماشين، وسيله شغل و كار او مى باشد، آيا در اين سفر، كه براى تهيّه لوازم ماشين سفر كرده نمازش قصر مى شود يا اين سفر جزء سفر شغلى محسوب مى شود؟
جواب: اين سفر شغل محسوب نمى شود و احكام مسافر را دارد.

سؤال 502 :فرموده ايد: كسى كه شغلش مسافرت است اگر ده روز يا بيشتر در وطن خود بماند چه قصد ماندن ده روز را داشته باشد و چه بدون قصد بماند، بايد در سفر اول كه مى رود نماز را شكسته بخواند. حال اگر كسى در غير وطن خود ده روز بماند وظيفه اش در سفر اول چيست و آيا فرقى بين قصد ده روز و عدم قصد وجود دارد؟
جواب: اگر قصد ده روز در غير وطن كرده، در سفر اولى كه بعد از ده روز مى رود نماز را شكسته بخواند. ولى اگر ده روز در غير وطن بدون قصد اقامت مانده در سفر اول بنابر احتياط واجب نماز را هم تمام و هم شكسته بخواند.

سؤال 503 :اينجانب اهل قم مى باشم و شغلم رانندگى است كه مسافر به تهران مى برم. در يكى از سفرها ده روز با قصد اقامه در تهران ماندم و مجدداً مسافر به قم آوردم و بنا دارم باز مسافر ببرم، بفرماييد سفر اول من تا كجا پايان مى يابد؟
جواب: وقتى از تهران سفر خود را آغاز كرديد و به قم رسيديد سفر اول شما محقق شده و همين كه مجدداً و بدون ماندن ده روز در قم، مسافر برديد سفر دوّم شما شروع و نماز تمام و روزه صحيح است.

سؤال 504 :شخصى كه شغلش مسافرت بوده، بعد از ماندن ده روز در وطن جنسى را از شهر خود به اصفهان كه فاصله آن بيش از هشت فرسخ است برده و جنس در آنجا فروش نرفته لذا آنرا به شهر كرد برده، آيا همين كه به شهر كرد رفته، سفر دوم است و نماز را تمام بخواند؟
جواب: سفر اول از وطن به مقصد (اصفهان) است و از آنجا به مقصد ديگر (شهر كرد) سفر دوم محسوب مى شود و بايد نماز را تمام بخواند.

سؤال 505 :شخصى كه شغلش سفر است و اهل آبادان مى باشد، در سفر شغلى به
(صفحه 138)
بندرعباس رفته است و تا يك ماه در حال تردد مانده تا اينكه كشتى آمده و با او به سفر دريا رفته، آيا در سفر اول نمازش شكسته است يا تمام؟
جواب: در فرض سؤال نماز در سفر اول قصر است. (چون سى روز مترددّاً ماندن بمنزله قصد اقامت عشرة و قاطع سفر است)

سؤال 506 :در فرض فوق اگر بدون قصد، ده روز مانده در سفر اول چه وظيفه اى دارد؟
جواب: در اين صورت، در سفر اول احوط جمع بين قصر و اتمام است.

سؤال 507 :پيلهورها كه هر روز يا هر هفته در مسافرت مى باشند و كارشان پيلهورى است، تكليف آنان نسبت به نماز و روزه چه مى باشد؟
جواب: پيلهور حكم راننده را دارد.

سؤال 508 :سربازى از شهرستان به يكى از پادگانهاى تهران آمده و مأموريتش گشت زنى در اطراف تهران تا شعاع بيش از مسافت شرعى است و مقرّش در تهران است. نماز و روزه او چگونه است و سفر اول وى چه وقت و كجا پايان مى يابد، كه از سفر دوم نماز را تمام و روزه را بگيرد؟
جواب: در فرض سؤال وقتى از شهرش به مقصد تهران حركت كرد و به پادگان رسيد، سفر اولش محقق شده و با شروع گشت زنى، سفر دوم شروع و بايد نماز را تمام و روزه را بگيرد.

سؤال 509 :اينجانب در پاسگاه نگهبان مى باشم و عدّه اى در حوزه محل كار بيش از چهار فرسخ به گشت زنى مشغول مى باشند. لطفاً وظيفه ما را نسبت به نماز و روزه بيان فرماييد؟
جواب: افرادى كه شغلشان نگهبانى در پاسگاه است، در صورتى كه از وطنشان چهار فرسخ يا بيشتر فاصله دارند و رفت و آمد مى كنند، حكم مسافر را دارند و نمازشان در پاسگاه قصر است. مگر اينكه قصد ده روز كنند. ولى افرادى كه شغل آنها گشت زنى در حوزه محل كار است، و تا مسافت چهار فرسخ و بيشتر گشت زنى مى كنند، در گشت زنى، نمازشان تمام و روزه صحيح است.

سؤال 510 :برادران سپاهى كه كارشان گشت زنى با اتومبيل در محدوده بيش از چهار
(صفحه 139)
فرسخ خارج از شهر مى باشد، حكم نماز و روزه آنها به چه صورتى است؟
جواب: اگر شغلشان گشت زنى است، نمازشان تمام و روزه صحيح است.

سؤال 511 :افرادى كه در مسافت شرعى، نامه هاى پستى را ردّ و بدل مى كنند، و يا سيم هاى تلفن و يا لوله هاى گاز و امثال آنرا تعمير مى كنند. يا براى تعمير راه آهن در حال گشت زنى در مسافت شرعى هستند، حكم نماز و روزه آنها چيست؟
جواب: اشخاصى كه مانند نامه رسان و يا مسؤول تداركات هستند كه بايد چيزهايى را با خود ببرند بطورى كه كار آنان به نحو دوره گردى است، نمازشان تمام و روزه آنها صحيح است و همچنين افرادى كه مانند كارمند يا مهندس راه آهن و غيره كه بين راهها سركشى مى كنند به طورى كه صدق كند كار آنان به نحو دوره گردى است، نمازشان تمام و روزه صحيح است.

سؤال 512 :شخصى از اهل «اصفهان» در «شهرضا» كه حدود 20 فرسخ است باغى خريده و در آنجا لوازم زندگى فراهم كرده و دوره سال، روزهاى جمعه به آن باغ مى رود و گاهى شب جمعه هم در آنجا مى ماند، و فقط براى تفريح و آب و هوا به آنجا رفت و آمد مى كند، نماز و روزه او چگونه است؟
جواب: چون شغل او سفر نيست، نمازش شكسته است و روزه اش را هم در آنجا بايد افطار كند.

سؤال 513 :اگر كسى بدون نياز به سفر دائماً سفر كند تا كثيرالسفر شود، آيا حكم كثيرالسفر را دارد؟
جواب: مناط در قصر و اتمام اين است كه سفر شغل شخص محسوب شود مثل راننده و دوره گرد كه نمازش تمام است. ولى اگر شغل شخص سفر نباشد بلكه شغل او در سفر است، مثل دانشجويان، معلمان، كارگران كارخانه ها نمازشان به احتياط واجب شكسته است، هرچند كثيرالسفر باشند.

مسافرى كه نمى داند چند روز در محل مى ماند

سؤال 514 :گاهى فردى دستگير مى شود و به زندانى فرستاده مى شود كه در فاصله 45
(صفحه 140)
كيلومترى شهر او قرار دارد و نمى داند حبس او چه مقدار طول مى كشد، حكم نماز و روزه او چيست؟
جواب: اگر زندانى نمى كند كه به كجا برده شده، نمازش را تمام بخواند و اگر مى داند ولى او را بدون اختيار در ماشين گذاشته اند و برده اند، بايد احتياط كند و نماز را هم تمام و هم شكسته بخواند. مگر اينكه سى روز مردّد در آنجا بماند كه پس از آن بايد نماز را تمام بخواند.
روزه را هم در مواردى كه نماز را تمام مى خواند بايد بگيرد و در مورد جمع هم بايد روزه ماه مبارك رمضان را بگيرد و قضاى آنرا هم بگيرد.

سؤال 515 :اگر زندان در فاصله 5/22 كيلومترى شهر قرار داشته باشد، نماز و روزه زندانى چگونه است؟
جواب: در تمام موارد نمازش را تمام مى خواند و روزه را هم مى گيرد. چون قصد مسافرت نكرده است.

سؤال 516 :اگر زندان در فاصله كمتر از 22كيلومترى شهر واقع شده باشد، حكمش چيست؟
جواب: نماز او تمام است و بايد روزه بگيرد.

سؤال 517 :اگر زندانى را از زندان به جاى ديگر مثل بيمارستان بردند كه با زندان فاصله دارد و دو مرتبه به آن برگرداندند، حكم نماز و روزه او چيست؟
جواب: اگر فاصله بيمارستان و زندان هشت فرسخ باشد و او را بى اختيار به آنجا برده باشند، بايد احتياط كند و جمع بخواند و روزه را هم بهمان نحو كه ذكر شد بگيرد. مگر اينكه سى روز در آنجا مردد بماند، كه بعد از آن نمازش تمام است. يا از ابتدا بداند كه ده روز در آنجا مى ماند.

سؤال 518 :بيمارى كه در شهرى غير از وطن خود بسترى است و مدت يك ماه از بسترى شدن او مى گذرد و معلوم نيست كه درمان او چه مدت ديگر طول مى كشد تكليف نماز و روزه او چيست؟
جواب: بعد از گذشت سى روز نماز او تمام و روزه او صحيح است.