(صفحه 64)
غيره مى باشد بدون وضو جايز است؟
جواب: بهتر است آنها را بدون وضو مسّ نكنند، بلى اگر مس آنها مستلزم هتك و بى احترامى باشد جايز نيست.

سؤال 184 :آيا اسم مشتمل بر كلمه (الله) مانند عبدالله و حبيب الله و امثال آن را مى توان بدون وضو مسّ كرد و همچنين براى زنانى كه وضو ندارند و گردنبندى كه روى آن كلمه مباركه الله نقش بسته به گردن مى آويزند و گاهى لفظ الله روى بدنشان قرار مى گيرد چگونه است؟ و نيز اسم پيامبران و ائمه (عليهم السلام) چطور؟
جواب: خوب است اسم خداوند متعال را به هر نحو و در هركجا و به هر زبانى كه نوشته شده بدون وضو مسح نكنند. يعنى جايى از بدن را بدون وضو به آنها نرسانند و همچنين است اسامى پيامبران و ائمه (عليهم السلام) ولى اگر هتك و بى احترامى باشد جايز نيست.

سؤال 185 :دست كشيدن بر كلماتى نظير ابليس و غير آن كه در قرآن وجود دارد، بدون وضو و طهارت جايز است يا خير؟
جواب: در صورتى كه بعنوان قرآن و حكايت از آن باشد جايز نيست.

سؤال 186 :آيا جايز است شخص جنب در حال جنابت، دست روى آرم جمهورى اسلامى، يا چيزهاى ديگرى كه اسم خدا روى آنها نقش شده، بگذارد؟ اسكناسها و بليطها كه كلمة الله روى آن چاپ شده چطور؟ اسامى ائمه (عليهم السلام) و پيامبران چه حكمى دارد؟
جواب: بر جنب حرام است كه جايى از بدن خود را به اسم خدا برساند و بنابر احتياط واجب اسامى پيامبران و ائمه (عليهم السلام)هم حكم اسم خدا را دارند و فرق بين موارد نيست.

سؤال 187 :زن حائض است و گردنبند او با نقش الله مى باشد كه گاهى بى اختيار روى بدنش قرار مى گيرد، آيا جايز است چنين گردنبندى را گردن كند؟
جواب: اگر مى داند اسم خدا به بدنش تماس پيدا مى كند جايز نيست.

سؤال 188 :كسانى كه اسماء جلاله و آياتى از قرآن را بر روى بدن خود خالكوبى كرده اند
(صفحه 65)
لطفاً بفرماييد تكليف اين افراد نسبت به طهارت و جنابت و مسّ بدن خود بدون وضو چيست؟
جواب: اگر آيات قرآن را بر روى بدن خود خالكوبى كرده، مسّ آن قسمت، بدون طهارت جايز نيست. بلكه بعيد نيست كه قبل از محدث شدن محو آيات لازم باشد. و نيز اگر جنب باشد در موقع غسل كردن، مسّ اسماء جلاله حرام است. و در صورت امكان بايد آنها را محو كند، يا با جارى كردن آب بدون دست كشيدن غسل كند و نيز لازم است بعد از محدث شدن فوراً غسل كند يا وضو بگيرد و اگر خالكوبى زير پوست باشد و مسّ آن هتك نباشد، مانعى ندارد.

سؤال 189 :مس قرآن توسط دانش آموزانى كه در كلاسهاى قرآن در مدرسه شركت مى كنند، اما وضوى آنان تمام شرايط را دارا نيست چه حكمى دارد و وظيفه مربّى آنان چيست؟
جواب: فى نفسه اشكالى ندارد. ولى اگر عرفاً بى احترامى تلقى شود مربّى آنان بايد دستور رعايت كردن يا وضو گرفتن را بدهد و اگر مسّ كردن آنان هتك باشد، لازم است آنها را از مسّ كردن منع كند.
(صفحه 66)

تيمم

تيمّم

سؤال 190 :شخص جنب كه در شب دسترسى به آب ندارد، آيا مى تواند جهت نماز شب تيمم كند؟
جواب: بلى، در صورتى كه مى داند تا اذان صبح نمى تواند غسل كند مى تواند با تيمم نماز شب را بخواند.

سؤال 191 :كيفيت تيمم دادن نايب را بيان فرماييد؟
جواب: به اين طريق است كه نايب دستهاى كسى را كه نمى تواند تيمم كند در صورت امكان به زمين يا چيزهايى كه تيمّم بر آن صحيح است بزند و به پيشانى و پشت دستهاى او بكشد و اگر دستهاى او قابل حركت نيست نايب دستهاى خود را به زمين بزند و به پيشانى و پشت دستهاى او بكشد.

سؤال 192 :آيا تيمم بر موزاييك و يا بر سنگ مرمر صحيح است؟
جواب: تيمم بر خاك و سنگ و ريگ صحيح است و با نبودن آنها بر موزاييك مانع ندارد.

سؤال 193 :كسى كه به خاطر بيمارى، ناگزير از تيمّم شده است، اگر قبل از شروع به نماز، بتواند وضو يا غسل كند، تكليف چيست؟
(صفحه 67)
جواب: اگر قبل از شروع به نماز عذر مجوز تيمم بر طرف شود تيمّم باطل مى شود و بايد وضو بگيرد.

سؤال 194 :شخصى كه به علّت بيمارى، براى انجام وضو و غسل، نمى تواند از آب سرد استفاده كند و آب گرم در دسترس نباشد، چنانچه تيمم كرد، تكليف او در دو مورد زير، بعد از امكان استفاده از آبگرم چيست؟
الف ـ قبل از نماز صبح؟
ب ـ بعد از نماز؟
جواب: الف: تيمم باطل است.
ب: نماز صحيح است.

سؤال 195 :اگر بيمار به جهت خوف از ضرر، تيمم جبيره اى انجام دهد و پس از نماز معلوم شود خوف او بى مورد بوده است، چه تكليفى دارد؟
جواب: اعاده نماز لازم نيست، ولى اگر اعاده كند بهتر است.

سؤال 196 :آيا توصيه پزشك و پرستار، به بيمار مبنى بر ضرر داشتن روزه و يا حركت اعضا و استعمال آب براى وضو و نماز، از نظر شرعى مجوّز محسوب مى شود يا نه؟
جواب: چنانچه متخصص و متعهد باشد، گفته وى را لازم است قبول كرد.

سؤال 197 :آيا با تيمم بدل از غسل جنابت مى توان وارد مسجد شد و يا در نماز جماعت شركت كرد؟
جواب: مادامى كه عذر باقى است ورود به مسجد و شركت در نماز جماعت اشكال ندارد. ولى اگر به علت ضيق وقت تيمم كرده تنها به مقدار خواند نماز واجب مى تواند در مسجد بماند.

سؤال 198 :با توجّه به اينكه برخى از فتاوى، منوط به عنوان «ضرورت» و «عسر و حرج» مى گردد، خواهشمند است مقصود از اين دو عنوان را بيان فرماييد
جواب: ضرورت به معناى ناچارى و نياز و احتياج است و موارد فرق مى كند و
(صفحه 68)
داراى مراتبى است.
عسر به معناى سختى و فشار و مشكل و دشوار بودن است و مراتبى دارد. حرج به معناى تنگنا و جبر و واداشتن و گناه است. فعل حرجى يعنى كارى طاقت فرسا و مشقّت دار و حرج هم مراتبى دارد و موارد بكار بردن اينها متفاوت است كه بايد مورد توجه قرار داد، و اثر مترتب كرد.